ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ευαγγέλιο: Ματθ. 21, 33-42

ΟΙ ΔΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΓΕΩΡΓΟΙ

          Εν ολίγοις

          Το σημερινό ευαγγέλιο αναφέρεται σε κάποια από τις παραβολές του Κυρίου και απευθύνεται στους αρχιερείς και τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ με τους οποίους συνομιλεί ο Χριστός μέσα στο Ναό. Χρησιμοποιεί δε τη γνωστή εικόνα του αμπελώνα, για να δηλώσει τον περιούσιο λαό. Η κακή πορεία του εκλεκτού λαού οφείλεται ουσιαστικά στην  ηγεσία του, γιατί οι άρχοντες έχουν την ευθύνη για την καλή ή όχι πορεία του λαού. Διότι μια χρεοκοπημένη ηγεσία, εκκλησιαστική- πνευματική-πολιτική  είναι επόμενο ν’ αρρωστήσει όλο το λαό.

          Ένας γαιοκτήμονας φύτεψε ένα αμπέλι, κι έσκαψε ένα πατητήρι, έκτισε ένα πύργο, το νοίκιασε σε γεωργούς και έφυγε σε άλλο τόπο. Όταν λοιπόν κόντευε η καρποφορία, έστειλε τους δούλους του να πάρουν το μερτικό του. Οι γεωργοί τότε έπιασαν του δούλους και τους κακοποίησαν και μερικούς τους θανάτωσαν. Ο ιδιοκτήτης τότε αποφάσισε να στείλει το παιδί του, πιστεύοντας ότι θα σεβαστούν το παιδί του, Αλλά οι γεωργοί αντί να σεβαστούν το γιό του, τον έπιασαν και τον φόνευσαν.

          Πράγματι η εικόνα αυτή προκαλεί φρίκη και αποτροπιασμό, γιατί την τύχη των δούλων είχε και ο γιος του οικοδεσπότη.  Όχι μόνο δεν τον ντράπηκαν, δεν τον σεβάστηκαν, όπως πίστευε ο κύριος του αμπελώνα, αλλά αντίθετα, από τον φόβο μήπως τους ζητήσει όχι καρπούς, μερίδιο,, αλλά τον ίδιο τον αμπελώνα του και μείνουν χωρίς περιουσία, τον σκότωσαν, για να μείνει δικός τους ο αμπελώνας. Δηλ. εδώ έχουμε «φόνο μετά ληστείας», όπως θα έγραφαν σήμερα οι εφημερίδες. Δούλοι και γιος έχουν την ίδια τύχη, γιατί διακονούν τον ίδιο σκοπό. Ανήκουν στο ίδιο στρατόπεδο. Όμως οι γεωργοί δεν σκέφτηκαν ποτέ πως είναι και αυτοί δούλοι και τίποτε περισσότερο. Γι’ αυτό και βλέπουν τον γιό και τους δούλους σαν σφετεριστές  των συμφερόντων τους.

          Σημασία έχει εδώ  η ερώτηση του Κυρίου. Τί θα κάνει ο κύριος του αμπελώνα στους κακούς  ενοικιαστές; Και δόθηκε η απάντηση από τους ακροατές. «Κακούς  κακώς απολέσει αυτούς και τον αμπελώνα εκδόσετε άλλοις γεωργοίς». Έτσι είναι. Η αδικία έχει πάντα και τη θεία δίκη.

          Το νόημα της παραβολής είναι αλληγορικό. Οι Πατέρες ερμηνεύοντας την παραβολή αναφέρονται στους άρχοντες των Ισραηλιτών, οι οποίοι απέναντι στους απεσταλμένους του Θεού έδειξαν μια κακούργα και εγκληματική  διαγωγή. Βέβαια ο Χριστός αναφέρεται και στον εαυτό Του προς τον οποίο έδειξαν μεγάλη εχθρότητα που κατέληξε στη θανάτωσή Του. Και ενώ ο Ισραηλιτικός λαός ευεργετήθηκε ιδιαίτερα από τον Θεό κατά την ιστορική του πορεία, αποδείχθηκε ένας λαός αχάριστος και οι άρχοντές του κακοί εργάτες του αμπελώνα του. Ερμηνεύοντας ευρύτερα την παραβολή, κακοί εργάστες αποδεικνύονται  και εκείνοι που αναλαμβάνουν αξιώματα, γίνονται κυβερνήτες λαών, ακόμη και  ηγέτες εκκλησιαστικοί, που αντί να καρποφορούν  σε καλά έργα για την ωφέλεια των λαών, δυστυχώς επιβεβαιώνουν τα λόγια του Κυρίου, ότι οι άρχοντες και οι μεγάλοι δεν κυβερνούν με χρηστότητα, αλλά κατεξουσιαζουν  και καταπιέζουν τους λαούς.

          Αλλά η σημερινή παραβολή με το αλληγορικό της νόημα εγγίζει και  εμάς. Μεγάλος ευεργέτης  προς όλους μας είναι ο Δωρεοδότης Θεός. Μας πρόσφερε τη ζωή  για να την αξιοποιήσουμε και να καρποφορήσουμε με την άσκηση των καλών έργων μας. Πόσοι όμως είναι αυτοί που παραθεωρούν το μεγάλο αυτό δώρο της ζωής και με τις διάφορες παρεκτροπές κουρελιάζουμε κυριολεκτικά τη ζωή με τα ανείπωτα ανομήματά μας; Με τη ζωή μας βλασφημούμε το Θεό και αποδεικνυόμαστε αχάριστοι και αγνώμονες.

          Η σημερινή αυτή παραβολή κάνει λόγο για τον ακρογωνιαίο λίθο που είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο Κύριος είναι η κεφαλή του πνευματικού αμπελώνα, ο αρχηγός της Εκκλησίας. Πολλοί τον πολέμησαν τον ίδιο και την Εκκλησία Του. Εμφανίσθηκαν πολλοί εχθροί εξωτερικοί και εσωτερικοί από  τούς κακούς εργάτες, από επιπόλαιους ποιμένες. Όμως τα βέλη κατά του σώματος της Εκκλησίας αποδείχτηκαν χάρτινα. Η Εκκλησία του Χριστού παραμένει ακλόνητη και εκπέμπει το ευαγγελικό και σωτήριο φως της σ’ ολόκληρη την οικουμένη. Τα επιχειρήματα της σοφιστείας και της παραφιλολογίας συντρίβονται μπροστά στη απαράμιλλη αλήθεια του Ευαγγελίου.

          Εμείς που λέμε ότι ανήκουμε στην Εκκλησία και πιστεύουμε στην ευαγγελική αλήθεια του πνευματικού αμπελώνα, οφείλουμε να αναδειχθούμε εργάτες της καλοσύνης, της ομορφιάς, της θυσίας, της υπομονής, του αγαθού. Να καλλιεργήσουμε θεάρεστα και επάξια τη ζωή μας και να παρουσιάσουμε καρπούς γνήσιας αγάπης προς τον Θεό και τους συνανθρώπους μας. Η καρποφορία των καλών έργων οδηγεί προς τη βασιλεία του Θεού, όπου θ’ ακούσουμε το λόγο του Θεού: «Ευ, δούλε αγαθέ, είσελθε εις την χαράν του Κύριου σου».

         

          Καλή Κυριακή

         

π. γ. στ.