Ε΄ Κυριακή Νηστειών- Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας

“Η πορνείας πρότερον μεμεστωμένη παντοίαις, Χριστού νύμφη σήμερον, της μετανοίας εδείχθης. Αγγέλων πολιτείαν επιποθούσα”

          Τα συναξάρια των Αγίων αποτελούν το πιο ευχάριστα αναγνώσματα πνευματικής οικοδομής, γιατί περιγράφουν τον αγώνα και την πνευματική καταξίωση των αγωνιστών.

          Σήμερα η Εκκλησία μας προβάλλει την μνήμη μιας οσιακής προσωπικότητος, όχι γιατί έγραψε κάποιο σπουδαίο βιβλίο, αλλά γιατί μας άφησε ένα πολύτιμο παράδειγμα. Πρόκειται για την οσία Μαρία την Αιγύπτια που ξεκίνησε από την περιθωριακή ζωή και ολοκληρώθηκε στην άσκηση. Ο βίος και η πολιτεία της μοιάζουν πολύ με μυθιστόρημα, με τα πιο απίθανα και συγκλονιστικά δραματικά στοιχεία.

          Στα δώδεκα της χρόνια  ξέφυγε και γλίστρησε από τον δρόμο του Θεού και δόθηκε στις ηδονές εκεί στην Αλεξάνδρεια. Με την ομορφιά της έγινε αφορμή να περάσουν μέσα από την πλατιά πύλη της σαρκικής αμαρτίας πολλοί νέοι και να οδηγηθούν στον ψυχικό όλεθρο.

          Η περίπτωσή της μοιάζει με μια ακραία ιστορία που γιορτάζεται προς το τέλος της Μ. Σαρακοστής, με σκοπό “την διέγερσιν των ραθύμων και αμαρτωλών εις μετάνοιαν”. Διότι η οσία Μαρία έζησε το έρεβος και το χάος της αμαρτίας και έδωσε δείγματα συγκλονιστικής και ειλικρινούς μετανοίας.

          Μέσα στα ευαγγελικά κείμενα συναντάμε τον Χριστό να λέγει: “ οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού”. Αυτό έκανε τους ηθικολόγους Φαρισαίους  να σκανδαλίζονται,γιατί ο Χριστός όχι μόνον δεν περιφρονούσε τους αμαρτωλούς, αλλά και τους συναναστρέφονταν κιόλας. 

          Αλήθεια,τι προνόμιο μπορεί να έχει μια κοινή γυναίκα παρά την εμπειρία μιας κολαστικής ζωής; Διότι μια γυναίκα που προσφέρει τον εαυτό της που τον κάνει αντικείμενο χρηματικής συναλλαγής, ζει την μεγαλύτερη κόλαση της ζωής της.

          Αυτό ακριβώς συνέβη και με την οσία Μαρία την Αιγυπτία που πηγαίνοντας στα Ιεροσόλυμα την ημέρα της Υψώσεως του Τ. Σταυρού για να προσκυνήσει το Τίμιο Ξύλο, και με το γνωστό περιστατικό που της συνέβη, αποφάσισε να θέσει ως μοναδικό σκοπό της ζωής της την μετάνοια, όχι ως ένα στιγμιαίο γεγονός, αλλά ως μια μόνιμη κατάσταση σώματος και ψυχής.

          Έφυγε στη έρημο του Ιορδάνη νια έζησε σαράντα επτά χρόνια ασκητική ζωή. Η μετάνοιά της είναι συγκλονιστική και η άσκησή που επέβαλε στον εαυτό της ξεπερνάει τα όρια της υπεράνθρωπης προσπάθειας.

          Η κατάντια της οσίας Μαρίας δεν της αποκλείει τη συνάντηση με τον Ιησού Χριστό, διότι όπου κι αν βρίσκεται κανείς, όταν κυριευθεί από θεϊκό έρωτα, μπορεί  πορευθεί προς αυτή την συνάντηση. Από την στιγμή που ο άνθρωπος μεταθέτει την αγάπη του από τα κτήματα και τα χρήματα προς τον Θεό, τότε αρχίζει και αυτή η πορεία προς τον Θεό.

          Αυτό σημαίνει πως κανείς δεν πρέπει ν’ αποθαρρύνεται νομίζοντας πως δεν υπάρχει και γι’ αυτόν αυτή η ελπίδα. “Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα, συγγνώμην γαρ εκ του τάφου ανέτειλε”.

          Αυτές τις ημέρες, που η Μ. Σαρακοστή φτάνει στο τέλος της, και ο πνευματικός αγώνας των πιστών κορυφώνεται, το παράδειγμα της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας έχει πολύ μεγάλη σημασία να εορτάζεται. Πριν τελειώσει η  νηστεία, δηλαδή η σωματική και πνευματική προετοιμασία για το Πάσχα, η Οσία Μαρία δείχνει σε όλους μας πόσο φιλάνθρωπος είναι ο Θεός, όταν Τα παιδιά Του, ακόμη και τα πιο αμαρτωλά και ράθυμα, όταν αφήνουν την ζωή της αμαρτίας, μετανοούν κι έρχονται ειλικρινά ν’ αποθέσουν τον εαυτό τους, μπροστά στην άπειρη αγάπη του Σταυρού του.

π. γ. στ.