Μέγα Σάββατο πρωί- Προανάκρουσμα της Αναστάσεως

“Τω αγίω και μεγάλω Σαββάτω την θεόσωμον ταφήν του Κυρίου και Σωτήρος  ημών Χριστού και την εις άδου κάθοδον εορτάζομεν, δι’ ων της φθοράς το ημέτερον γένος ανακληθέν προς αιωνίαν ζωήν μεταβέβηκε”.

         

          Τούτο το Σάββατο που ονομάζεται Μεγάλο είναι το “υπερευλογημένο Σάββατον, εν ω Χριστός αφυπνώσας αναστήσεται τριήμερος”. Όλη η υμνογραφία του Μ. Σαββάτου είναι ένα κράμα από σταυρώσιμη και αναστάσιμη χαρά.

          Το πρωί τελείται η πρώτη ανάσταση ως προανάκρουσμα της τελικής αναστάσεως. Αυτή η πρώτη ανάσταση συμβολίζει τη ζωή μας πάνω στη γη. Η δεύτερη που θα επακολουθήσει, την δευτέρα παρουσία του Χριστού. Οι κεκοιμημένοι θ’ αναστηθούν για να ζήσουν με τον Χριστό όσοι θα λάβουν  μέρος στην πρώτη. Και στην πρώτη λαβαίνουν μέρος μόνο όσοι συμμετέχουν με πίστη στο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας προτρέπει αυτή την περίοδο να κοινωνούμε πολύ συχνά, γιατί κάθε φορά που κοινωνούμε ακυρώνουμε τον θάνατο, που μας έφερε η άλλη κοινωνία στο τραπέζι του παραδείσου με την προτροπή του πονηρού.

          Έτσι έχουμε δύο κοινωνίες:μία απαγορευμένη και μία επιβεβλημένη. Οι πρωτόπλαστοι προσέγγισαν την απαγορευμένη και πέθαναν. Εμείς τρώγοντας την επιβεβλημένη θεία τροφή, το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου ζούμε ζωή αιώνια.

          “Γεύσασθε και ίδετε”. Μη διστάζετε. Υπάρχει χώρος για όλους.        

          γ.