Η εξαιρετική αυτή τοιχογραφία της Αναστάσεως του Χριστού είναι
συγκλονιστική. Η δύναμη στην παράσταση αυτή βρίσκεται στα απλωμένα χέρια του
Αναστημένου Χριστού, τα οποία ανασύρουν με
μία βίαιη κίνηση του προπάτορες, τον Αδάμ και την Εύα, που συνανέστησε.
Εξ άλλου γι’ αυτό έπαθε και αναστήθηκε, “την πριν πεσούσα αναστησων εικόνα”.
Αυτή είναι η ανθρωπολογική συνέπεια της Αναστάσεως.
Η Ανάσταση είναι όλο
το κήρυγμα του Ευαγγελίου, το περιεχόμενο της πίστεως και το νόημα του
χριστιανικού μηνύματος στον κόσμο.
Η Ανάσταση του
Χριστού σηματοδοτεί την δική μας εξανάσταση και γίνεται μέτοχος τη ζωής του
Χριστού. Χωρίς αυτή η ανθρώπινη φύση παραμένει άμορφη, δίχως πρόσωπο. Στον
αναστημένο Χριστό βρίσκεται το αληθινό πρόσωπο του ανθρώπου.
Η Ανάσταση του
Χριστού σημαίνει τη δική μας ανάσταση.
“ Αν στην
καθημερινότητα της ζωής μας δεν τολμούμε να το διακηρύξουμε ούτε κάν να τα διανοηθούμε όλα αυτά, αν η ψυχή μας δεν
συγκινείται, δεν συγκλονίζεται από αυτές τις δυνατότητες και προοπτικές,
σημαίνει πως δεν αγγίξαμε την αλήθεια ότι ο Χριστός συνανέστησε και εμάς με την
Ανάστασή Του. Τότε δεν έχουμε Θεό τον Αναστάντα αλλά τον θνητό εαυτό μας, και
γι’ αυτό η τόση υποδούλωση στην ατομικότητά μας και στην παροδικότητα αυτού του
κόσμου.
Αντίθετα, η
αναστημένη ύπαρξη κυοφορείται μέσα στο αναστημένο σώμα του Κυρίου, που είναι η
Εκκλησία, στον παρόντα κόσμο και καιρό, στο “εδώ και τώρα”, με την πίστη στην
Ανάσταση και τη νίκη της αμαρτίας. Μόνο που πρέπει, λένε οι Πατέρες, να
προηγηθούν οι τρεις αναστάσεις του ανθρώπου, του σώματος που νεκρώθηκε από την
εμπάθεια-τα πάθη- της ψυχής που νεκρώθηκε από την ηδυπάθεια-την ηδονή -και του
νου που νεκρώθηκε από την προσπάθεια – την βασανιστική μέριμνα.
Ανάσταση! Σε μια
λέξη όλο το κήρυγμα του Χριστιανισμού. “ει Χριστός ουκ ανέστη κενόν το κήρυγμα
ημών , κενή η πίστις ημών”.
“ Η Δράση μας”, τ. 548
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου