Η αγάπη δύο διαφορετικών πραγμάτων

Όποιος αγαπά τον εαυτό του δεν μπορεί να αγαπά και τον Θεό. Εκείνος δε που δεν αγαπά τον εαυτό του, λόγω του ότι ζει μέσα στον άπειρο πλούτο της αγάπης του Θεού, αυτός αληθινά αγαπά τον Θεό. Γι’ αυτό ο άνθρωπος αυτός, ουδέποτε  επιζητεί την προσωπική του δόξα, αλλά την δόξα του Θεού, σε αντίθεση με εκείνον που αγαπά τον εαυτό του που επιδιώκει τη δική του δόξα. Εκείνος που αγαπά τον Θεό, αγαπά να δοξάζεται ο δημιουργός του. Διότι είναι ιδίωμα της ψυχής, που αισθάνεται την  αγάπη του Θεού, να επιζητεί πάντοτε την δόξα του Θεού δια μέσου της εκπληρώσεως των θείων εντολών, αυτή δε να χαίρεται  όταν ταπεινώνεται. Γιατί στον μεν Θεό ανήκει η δόξα για τη θεία μεγαλειότητά του, στον δε άνθρωπο αρμόζει ταπείνωση δια της οποίας θα πλησιάσουμε τον Θεό.

          Επομένως, ό, τι και αν  κατορθώνουμε, χαίροντες για  τη δόξα του Κυρίου πάντοτε, αποφασίσουμε να επαναλαμβάνουμε τα  λόγια του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή: “Εκείνον δει υψούσθαι, ημάς δε ελαττούσθαι” (Ιωάν. 3, 30). 

          Αγίου Διαδόχου Φωτικής, “Κεφάλαια Γνωστικά”