ΝΥΧΤΑ ΤΡΟΜΟΥ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

 

“Μετά τη σύλληψή μου τη  εποχή του Γιόκοντα, εξορίστηκα στο Βορρά. Αλλά πριν από αυτό βρέθηκα σε μια από τις φυλακές. Οι συνθήκες στη φυλακή  ήταν φρικιαστικές. Σ’ ένα μικρό κελί άνθρωποι διαφόρων χαρακτήρων. Υπήρχαν και πολιτικοί και ποινικοί κρατούμενοι. Στα τριώροφα σανιδοκρέβατα κάθονταν δυστυχισμένοι άνθρωποι. Ο χώρος όχι μόνο ήταν αποπνικτικός και μύριζε άσχημα, αλλά και ο ιερέας ήταν το ίδιο μολυσμένος από τις απαίσιες βρισιές των φυλακισμένων.

          Η νύχτα του Πάσχα έφτασε και σ’ αυτή την κόλαση. Καθόμουν κάτω από ένα μικρό παράθυρο με κάγκελα δίπλα σ’ έναν ήσυχο γείτονα, αναπνέοντας το λιγοστό αέρα που μετά βίας έμπαινε από το παράθυρο. Ξαφνικά ακούσαμε το σιγανό ψάλσιμο από γυναικείες φωνές που έρχονταν από τον κάτω όροφο. Έψελναν οι μοναχές, που κρατούσαν εκεί. Ήταν μια αχτίδα φωτός μέσα σ’ αυτή τη φρικτή πασχαλιάτικη νύχτα. Αρχίσαμε με το γείτονα να σιγοψέλνουμε τα τροπάρια του Πάσχα. Μερικοί απο τους παρευρισκόμενους γελούσαν, αλλά συνέχισαν να βρίζουν, άλλοι πάλι άρχισαν να σιγοτραγουδούν μαζί μας.

          Απευθύνθηκα σε όλους:

          -Σύντροφοι στη δυστυχία, είπα, απόψε είναι η μεγάλη νύχτα της Ανάστασης του Χριστού. Πάσχα. Ας προσπαθήσουμε να  προσευχηθούμε.

          Κάποιος έβρισε, αλλά τελικά έγινε σιωπή. Στο παραθυράκι της πόρτας πλησίασε ο φύλακας. Τον παρακάλεσα να μην μας εμποδίσει.

          -Με μεγάλη μου χαρά, είπε χαμογελώντας κοροϊδευτικά. Τέλος ΄πάντων, είπε, τραγουδήστε.

          Άρχισα να λέω τις ευχές και να ψέλνω και ολόκληρο το κελί άρχισε να ψέλνει μαζί μου. Όταν οι φωνές από την πρόχειρη χορωδία μας ακούστηκαν στο διάδρομο τη φυλακής, από τα άλλα κελιά άρχισαν να ακούγονται ψαλμωδίες.

          Ο φύλακας τότε έκανε κάτι απίστευτο: Πέρασε από το διάδρομο και άνοιξε τα παραθυράκια από τις πόρτες όλων των κελιών! Και ανέβηκε στον Κύριο ο μεγαλειώδης, χαρμόσυνος ύμνος: “Χριστός ανέστη εκ νεκρών”! Και καταπάτησε την ιεροσυλία και την αθυροστομία. Και πολλοί, αν όχι όλοι, βρίσκονταν σε κατάνυξη. Η νύχτα αυτή με εντυπωσίασε βαθύτατα, όπως, μάλλον, και πολλούς άλλους”.

          (Διήγηση Αρχιεπισκόπου Οδησσού ΝΙΚΩΝΑ“ Ιστορίες μαρτυρίου και Μαρτυρίας”, Μητρ. Αργολίδος ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ)