«Τη Αγία και Μεγάλη Τετάρτη, της αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης
γυναικός, μνείαν ποιείσθαι οι θειότατοι Πατέρες εθέσπισαν, ότι προ του σωτηρίου
Πάθους μικρόν τούτο γέγονεν».
Η Εκκλησία μας παρουσιάζει
μίαν αντίθεση: του Ιούδα και της πόρνης γυναικός, της απελπισίας και της
πίστεως, της πώρωσης και της μετάνοιας, της προδοσίας και της ευγνωμοσύνης.
Η μετάνοια είναι μη δίδυμη
αδελφή της εγρήγορσης. Η εγρήγορση οδηγεί στη μετάνοια και η μετάνοια στην
εγρήγορση. Δεν μπορεί να υπάρξει μετάνοια χωρίς εγρήγορση ούτε εγρήγορση ούτε
κι εγρήγορση χωρίς μετάνοια. Να επισημάνουμε εδώ κάτι πολύ ουσιώδες. Η μετάνοια δεν είναι μόνο η
απλή μεταμέλεια ούτε η αναγνώριση ενός σφάλματος. Η μετάνοια είναι αυτό που η
ίδια η λέξη αναφέρει, δηλαδή, αλλαγή νου, μεταστροφή ζωής, μεταβολή στόχων,
επαναιεράρχηση προτεραιοτήτων. Η ειλικρινής μετάνοια γεννά το μίσος και την
αποστροφή προς την αμαρτία γι’ αυτό και οδηγεί τον άνθρωπο σε μια εσωτερική
αναγέννηση. Ο μετανοημένος άνθρωπος είναι ένας «νέος» άνθρωπος. Έχει κηρύξει αδυσώπητο πόλεμο
κατά του αμαρτωλού παρελθόντος και προσβλέπει με ελπίδα στο έλεος, την
αγάπη και τη συγχωρητικότητα του φιλανθρώπου Θεού.
Η πόρνη γυναίκα σώθηκε
λοιπόν επειδή επαγρύπνησε, μετανόησε. Και ο Ιούδας χάθηκε γιατί ραθύμησε και
παρέμεινε αμετανόητος. Σώθηκε η πόρνη
γιατί παρά την κατάντια της δεν έχασε την ελπίδα της. Χάθηκε ο Ιούδας
γιατί όλη του την ελπίδα τη στήριξε στο χρήμα, στον χρυσό και όχι στον Χριστό.
Και ο πλούτος, το ξέρουμε, είναι ο πιο άπιστος φίλος! Ποιο ήταν το αντίτιμο της
προδοσίας; Τριάντα αργύρια. Μικρότερη η τιμή απ’ όσο θα αγόραζε κανείς ένα ζώο!
Τόσο τυφλώνει τον άνθρωπο η φιλαργυρία.
Γι αυτό στώμεν καλώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου