Η φράσις αυτή Αγίων Πατέρων «το κατά δύναμιν» είναι το κριτήριον για τον αγώνα σωτηρίας του ανθρώπου εν Χριστώ Ιησού. Πρέπει δηλαδή να ενεργεί λόγω, έργω και διανοία, κατά την δύναμή του. Όσον μπορεί. Αυτή είναι και η ευθύνη του έναντι του Θεού. Αν έπραξε αυτό, που μπορούσε και όχι αυτό, που ξεπερνά τις δυνατότητές του. Δεν μπορείς να θρέψεις όλους τους πεινασμένους; Θρέψε τον ένα ή τους δύο, που μπορείς. Αυτό είναι «το κατά δύναμιν», που όμως κι αυτό φαίνεται να το ξεχνούμε προφασιζόμενοι «προφάσεις εν αμαρτίαις». Γι’ αυτό και οι Άγιοι μας διδάσκουν την μακροθυμία και την επιείκεια έναντι των αδυνάτων αδελφών. Κατανόηση, συγχώρηση, αγάπη. Για όλους. Αυτό βλέπουμε και στην ζωή του Μεγάλου Αρσενίου και είναι διδακτικό να το θυμηθούμε:
-«Ερώτησε μια μέρα ο
Αββάς Μάρκος τον Αββά Αρσένιο: «Είναι σωστό να μην έχει κανείς στο Κελλί του
κάποια παρηγορία; Γιατί είδα έναν αδελφό οπού είχε κάτι λιγοστά λαχανικά στην
αυλή του και τα ξερρίζωνε». Και του απάντησε ο Αββάς Αρσένιος: «Καλόν βέβαια
είναι, αλλά ανάλογα με την ψυχική δύναμη του ανθρώπου. Γιατί, αν δεν αντέχει
κανείς σε μια τέτοια συνήθεια, πάλι θα ξαναφυτέψει άλλα χορταρικά».
Το κριτήριο, λοιπόν,
είναι η «ψυχική δύναμη του ανθρώπου», αυτό που μπορεί να κάνει με τις δικές του
δυνάμεις και ο Θεός αναπληρώνει τις δυσκολίες και την ανημπόρεια του καθενός
μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου