Μικρές αναφορές στην 28η Οκτωβρίου

ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940

«Φεύγουμε για το μέτωπο. Κυριακή απόγευμα ώρα 4.40΄. Όλη η κακομοίρα η Ρωμιοσύνη μας χαιρέτησε στο πέρασμα μας. Νέοι, γέροι, γυναίκες, παιδιά. Μας στέλνουν φιλιά. Κάνανε το σταυρό τους κι ύστερα σηκώνανε στον ουρανό τα χέρια. Λυπάμαι τους συναδέλφους μου που δεν γνώρισαν τέτοιες στιγμές. Τα δάκρυα σου’ ρχονται στα μάτια. Οι συνάδελφοι πρόσφεραν καραμέλες, τσιγάρα».

           

Άγγελος Τερζάκης ( προσωπικό ημερολόγιο)

            28^η Οκτωβρίου 1940

            «Ελέγαμε: ένα Μαραθώνα ακόμα!

            Ελέγαμε: μια Σαλαμίνα ακόμα!

            Ελάγαμε: ένα Εικοσιένα!

            Και ήρτες τέλος Συ, Μητέρα-Μέρα, όπου αγκάλιασες κι ανύψωσες               ολόκληρα τα περασμένα στον ανώτατο λυτρωτικό σκοπό τους, στον υπέρτατο τους ηθικόν ιστορικό ρυθμό!

Άγγελος Σικελιανός

            «Κ΄ οι μάνες τα κοφτά γκρεμνά σαν Παναγιές τ΄ ανέβαιναν.

            Κ΄ έλυνε τα τσεμπέρια τους κ΄ ’ έπαιρνε τα μαλλιά τους

            κ’ έδρενε τα φουστάνια τους και τις σπαθοκοπούσε,

            και τις αεροτραμπάλιζε ο άνεμος φορτωμένες.

            Με την ευκή στον ώμο τους κατά το γιο πηγαίνουν

            μ΄ αυτές αντροπατάγανε, πέτρα την πέτρα

            κι’ ανηφόριζαν στη γραμμή, όσο που μες στα σύννεφα

            χάνονταν ορθομέτωπες η μια πίσω απ΄ την άλλη».

Νικηφόρος Βρεττάκος

            «Η αντίδραση πάλι ψιθυριστά: της κυρά Λένης της χήρας ο γιός από το Γαλαξίδι είχε τελειώσει όταν κτυπήθηκε». Νέο αγριοκοίταγμα. Άρχισα παρά το κρύο να ιδρώνω για την ανικανότητα μου. Και ξαφνικά βγάζω μιαν αυθόρμητη φωνή. «Παιδιά, έχω τίμιο ξύλο στο φυλακτό μου, είμαι σαββατογεννημένος και γεννήθηκα και του Αγίου Ευτυχούς. Είμαι πάντα τυχερός «παιδί της Παναγίας». Μαζί μου δεν θα πάθει κανίς τίποτα. Ούτε τριχούλα δεν θα χαθεί…». Ακολούθησε πανδαιμόνιο, ενθουσιασμός. Η διμοιρία ζητωκραύγαζε κι ένα αίσθημα ασφαλείας και σιγουριάς γέμισε τις ψυχές όλων. Με πεποίθηση και κέφι περάσαμε την χαράδρα σώοι κι αβλαβείς. Φτωχέ ορθολογισμέ κι αδύναμε λόγε να συγκριθείς με τις πανίσχυρες δυνάμεις της ψυχής…»

Γ.Δ. Δασκαλάκης (Οι ασήμαντοι στον αγώνα)