"Τι σοι εστίν όνομα;"
Η σημασία ονομάτος
(Εν ολίγοις)
Τα ονόματα πάντα είχαν μεγάλη
σημασία για την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Στη Γένεση βλέπουμε πως ο
άνθρωπος από την πρώτη στιγμή της ζωής του έχει ιδιαίτερο όνομα που δηλώνει τη μοναδικότητά του. Στη
συνέχεια η σημασία του ονόματος στον
χριστιανισμό αναδείχθηκε και αποδεσμεύτηκε από τα χωροχρονικά όρια και πήρε
εσχατολογική διάσταση.
Το όνομα κατά την τάξη της ορθόδοξης Εκκλησίας
δίνεται κατά την όγδοη μέρα από τη
γέννηση του νηπίου, γιατί θέλει να καταστήσει το νεογέννητο παιδί μέτοχο της
νέας πραγματικότητας και να δείξει την πορεία της οποίας κατάληξη είναι η Βασιλείας του
Θεού. Διαπιστώνουμε δηλ. ότι η Εκκλησία θεωρεί το βρέφος ήδη ολοκληρωμένο άνθρωπο
και το αντιμετωπίζει με την ίδια προοπτική όπως και κάθε άνθρωπο. Το όνομα του
ανθρώπου του δίνει μία ταυτότητα ως προσώπου μοναδικού και ανεπανάληπτου.
Το
βρέφος παίρνει το όνομα ενός αγίου, για να γιορτάζει τον άγιο του και έτσι να
ενθυμείται τον Θεό. Η χριστιανική γιορτή ως βίωμα χαράς δεν μπορεί να νοηθεί
έξω από τη δοξολογία των έργων του Θεού. Το περιεχόμενό της είναι η χαρά του
ανθρώπου, χαρά σωτηρίας. Πρόκειται για μία εμπειρία που βιώνουμε μέσα στην
Εκκλησία, η οποία κατά τους πατέρες χαρακτηρίζεται ως «Εκκλησία εορταζούσης
αξίως του πνεύματος». Είναι μία εμπειρία που αποκτά αιώνιες διαστάσεις και
γίνεται «τύπος της άνω χαράς» αφού
Χριστός, Εκκλησία και Βασιλεία Θεού δεν χωρίζονται.
Με
την καθιέρωση της χριστιανικής γιορτής δεν τιμάται ο Θεός μόνον σε ορισμένα
μεγάλα γεγονότα, αλλά γίνεται σημείο αναφοράς και μνήμης του ανθρώπου κάθε
στιγμή της ζωής του κάθε μέρα και ώρα σε κάθε γιορτή.
Οι
εκκλησιαστικές μας γιορτές έχουν οικογενειακό χαρακτήρα. Σε κάθε γιορτή
πηγαίνουν πρόσφορο στην Εκκλησία, κάνουν αρτοκλασία και Ύψωμα στο σπίτι. Όλα
αυτά είναι ευκαιρία σύνδεσης κάθε σπιτιού με την Εκκλησία και έχουν ευεργετική
επίδραση στη ζωή μας.
Πρέπει
να τονίσουμε ότι οι γιορτές της Εκκλησίας δεν έχουν αναμνηστικό χαρακτήρα όπως
οι εθνικές γιορτές. Κάθε εκκλησιαστική γιορτή είναι η συνέχιση και η παρουσία
του γεγονότος του ιερού προσώπου που γιορτάζεται κάθε φορά. Στη γιορτή οι
πιστοί δεν θυμούνται απλά ό,τι έγινε μια φορά, αλλά το βλέπουν να γίνεται και
τώρα. Τα ιερά πρόσωπα είναι ζωντανά, μιλούν και κινούνται ανάμεσα μας.
Η
χριστιανοσύνη μας φαίνεται από τη θ. λατρεία και στις γιορτές μας. Γι' αυτό έχουμε
χρέος να τις διατηρήσουμε και να συνεχίσουμε την γιορταστική παράδοση της
Εκκλησίας μας. Στους δυσοίωνους καιρούς που ζούμε οι γιορτές είναι πηγές από
τις οποίες αντλούμε εσωτερική δύναμη, για να επιβιώσουμε ως ορθόδοξοι
χριστιανοί.
π. γ. στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου