"Ακουσόμεθά σου και πάλιν"

        Όταν οι χριστιανοί μιλούν για «σωτηρία ψυχής και σώματος» δεν αναφέρονται σε δύο διαφορετικής φύσεως όντα που συγκολλήθηκαν πρόσκαιρα σε τούτη τη ζωή. Τονίζουν ότι η σωτηρία είναι για ολόκληρο τον άνθρωπο. Επειδή οι ειδωλολάτρες πραγματικό άνθρωπο νόμιζαν μόνο την ψυχή, έρχεται η Εκκλησία να κάνει σαφές, ότι η σωτηρία είναι για τον ορατό άνθρωπο όσο και για τον αόρατο. Έπρεπε οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι η σωτηρία δεν είναι δικαίωση νομικής φύσεως, αλλά οντολογική απολύτρωση από τη φθορά και τον θάνατο, δια της Αναστάσεως . Αυτή η Ανάσταση πόσο ακατανόητη είναι για την ελληνιστική νοοτροπία! Τι την χρειάζεται η ψυχή την ανάσταση αν, όπως λένε, είναι από τη φύση της αθάνατη και θεία; Για να ξαναμπεί πάλι στη φυλακή του σώματος, στα γρανάζια της ύλης και του κακού; Πόσο αλήθεια σκανδάλισε τους Αθηναίους το κήρυγμα του Παύλου τους Αθηναίους στον Άρειο Πάγο περί Αναστάσεως του Χριστού! «Ακουσόμεθα σου και πάλιν περί τούτου», είπαν ευγενικά στον Απόστολο. Οι ειδωλολάτρες πιστεύουν στην αθανασία της ψυχής. Οι χριστιανοί πιστεύουν στην Ανάσταση.

     Μέχρι σήμερα πολλοί χριστιανοί δεν μπόρεσαν να θεραπευθούν απ’ αυτή την αρχαία αρρώστια επειδή διάβαζαν με ελληνιστικά γυαλιά. Ο ιερός Αυγουστίνος ομολόγησε  ότι αν δίσταζε τόσα χρόνια να γίνει χριστιανός ήταν γιατί η αποστροφή του προς το σώμα τον εμπόδιζε να αποδεχθεί την πίστη στη σάρκωση. Αλλά δεν μας φταίει η σάρκα, το σώμα, η ύλη διδάσκουν οι Πατέρες. «Μη κάκιζε την ύλην. Ου γαρ άτιμος. Ουδέν γαρ άτιμον ό παρά Θεού γεγένηται».( Ι. Δαμασκηνός). Είναι η φθορά που μας φταίει. Άλλο το σώμα και άλλο η φθορά. Το σώμα μπορεί να είναι φθαρτό δεν είναι όμως φθορά, μπορεί τώρα να πεθαίνει, δεν είναι όμως θάνατος. Το σώμα είναι έργο του Θεού. Την φθορά και τον θάνατο τον έφερε η κακή μας πρόθεση, η απομάκρυνση μας  από τον ζωοδότη Κύριο. Στη Βασιλεία του Θεού δεν καταστρέφεται το σώμα, αλλά η φθορά και ο θάνατος.

          π. γ. στ.