Ο μακαριστός Γέροντας Ιάκωβος,
Ηγούμενος της Ι .Μ. Οσίου Δαβίδ Ευβοίας, είχε χάρη Θεού από μικρό παιδί, από
τότε που ήλθε με την οικογένεια του από τη Μ. Ασία. Η καθαρότητα της ζωής του,
η μεγάλη του πίστη και η σοφή καθοδήγηση της μητέρας του, συνέβαλαν ώστε πολλά
γεγονότα της παιδικής και νεανικής του ηλικίας να φανερώσουν ότι ο Θεός τον
είχε πλουτίσει με το ιαματικό και άλλα χαρίσματα.
Κατά τη διάρκεια της ώριμης
πνευματικής του ζωής, μεταξύ των άλλων, φανέρωσε σε πολλές περιπτώσεις τη
διακριτική αλλά και σταθερή του αντιμετώπιση στα θέματα της ορθόδοξης παράδοσης.
Θα αναφέρουμε δύο- τρία χαρακτηριστικά περιστατικά.
Ο Γέροντας διηγείται: «Κάποτε
επισκέφθηκε το Μοναστήρι ένας προτεστάντης πάστορας. Όταν με ενημέρωσαν ότι
αυτός ο κύριος ήταν ιερέας των προτεσταντών, τον πλησιάσαμε και τον ξεναγήσαμε
στο Μοναστήρι μας. Μετά είπα να ετοιμάσουν για τον άνθρωπο φαγητό. Εγώ δεν
κάθισα μαζί του στο τραπέζι αλλά αποσύρθηκα στο κελί μου. Διότι αυτό απαιτεί η
τάξις. Οι Άγιοι Πατέρες απαγορεύουν την συμπροσευχή που προηγείται της κοινής
τραπέζης».
Σε άλλη περίπτωση επισκέφθηκαν το
Μοναστήρι μας δυο αγιορείτες ιερομόναχοι και μία ηλικιωμένη κυρία Καθολική,
ρωσικής καταγωγής, που είχε αποφασίσει να γίνει ορθόδοξη. Όταν αναφέρθηκε στο
Γέροντα, ότι κατόπιν αποφάσεως της Ι. Συνόδου στα άτομα αυτά είναι αρκετό το
μυστήριο του Χρίσματος, χωρίς το Βάπτισμα, ο Γέροντας είπε: « Δεν γνωρίζω τι
αποφάσισε η Σύνοδος. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι το Ευαγγέλιο λέει, «ο πιστέυσας
και βαπτισθείς σωθήσεται». Γι’ αυτό πρέπει να γίνεται κανονικά το μυστήριο του
Βαπτίσματος και του Χρίσματος».
Και σε ένα τρίτο περιστατικό ενός Καθολικού
που θέλησε να βαπτισθεί, αφού ο Γέροντας τον προέτρεψε να επισκεφτεί τον
επίσκοπο της περιοχής του, απ’ όπου επέτρεψε με τη σύσταση ότι δεν χρειάζεται
βάπτισμα αλλά μόνο χρίσμα, χωρίς να σχολιάσει την παραπάνω αντιμετώπιση, έφερε
μια μεγάλη κολυμπήθρα στο Μοναστήρι και βοηθούμενος από έναν αρχιμανδρίτη
βάπτισε κανονικά τον εν λόγω άνθρωπο στο παρεκκλήσι του Αγ. Χαραλάμπη.
Έτσι βλέπουμε ότι ο Γέροντας χωρίς
θόρυβο, με προσευχή και διάκριση έκανε την κατά Θεό υπακοή τηρώντας την
ορθόδοξη παράδοση της Εκκλησίας μας. Γι’
αυτό και κατά τη διάρκεια της ζωής του και μετά την οσιακή κοίμησή του
θαυματουργούσε και θαυματουργεί. Αμέτρητα είναι τα θαύματα που είναι
καταγεγραμμένα στο Μοναστήρι.
Κάθε χρόνο που τελείται το μνημόσυνο
του – των Εισοδίων της Θεοτόκου- αμέτρητοι πιστοί προσέρχονται όχι για το
μνημόσυνο ενός ενάρετου ανθρώπου, αλλά για να γιορτάσουν την μνήμη ενός Οσίου
της Εκκλησίας μας και να αναφέρουν τα αίτημα τους στο Γέροντα γιατί πιστεύουν
ότι έχει παρρησία στο Θεό.
Ας έχουμε την ευχή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου