- Ζώντες εν Χριστώ
λαχταρούμε εκείνα που έχομε και
μιμνησκόμεθα εκείνα που περιμένουμε. Όλα δι’ Αυτού έχουν συνέλθει εις εν. Όταν
Τον αγνοούμε βρίσκεται δίπλα μας και μας ενισχύει. Και όταν Τον γνωρίζωμε,
χάνεται, για να πληρώσει δια της χάριτος Του τα πάντα: τη θλίψι και χαρά. Τη
γνώσι και την άγνοια, τη ζωή και τον θάνατο, τον ουρανό και τη γη και τα
καταχθόνια.
- Η ταπείνωση και η
αγάπη ανανεώνουν τον άνθρωπο και τον λόγο του. Δεν απομονώνουν, αλλά ενώνουν
τους ανθρώπους. Και όλοι επιθυμούν και θέλουν με όλη τους την καρδιά να
ακούσουν τον αληθινά ταπεινό, ευαίσθητο άνθρωπο της αγάπης, να μιλά, να λέει τα
ίδια, γιατί ζεσταίνονται από τη συντροφιά και τη στοργή του. Άλλωστε, και τον
ήλιο που βγαίνει κάθε μέρα ο ίδιος, μήπως τον βαρέθηκε η φύσις όλη και τα εν
αυτή ζώντα; Το αντίθετο: τον περιμένουν και παραμένουν κάτω από την ακτινοβολία
της ίδιας κάθε μέρας ενεργείας του.
Αρχιμ. Βασιλείου Ιβηρίτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου