Η άλλη Ελλάδα

            Μ’ αυτή την άλλη Ελλάδα μας έφερε σ’ επαφή ένας δεκατετράχρονος μαθητής από τα Γιαννιτσά, ο οποίος κέρδισε την παγκόσμια πρωτιά μεταξύ ενός εκατομμυρίου νέων από 35 χώρες, που πήραν φέτος μέρος στο διεθνή διαγωνισμό έκθεσης της παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης. Το θέμα του διαγωνισμού ήταν: «Γράψτε μία επιστολή σε έναν αθλητή ή μία μορφή του αθλητισμού που θαυμάζετε, και να εξηγήσετε τι σημαίνουν για σας οι Ολυμπιακοί Αγώνες».

            Η έκθεση του Μάριου Χατζηδήμου- αυτό είναι το όνομα του εφήβου-   απευθύνεται στον παγκόσμιο πρωταθλητή τέννις στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου το 2008, Ελβετό Ρότζερ Φέντερερ, μας δρόσισε μέσα στον καύσωνα που μας δημιουργούν οι μέσα και οι έξω εχθροί-εννοούμε το κλίμα της κατάθλιψης που μας πιάνει ανοίγοντας την τηλεόραση και ακούγοντας καθημερινά για περικοπές μισθών, συντάξεων, εγκληματικότητα κ.λ.π.

            Ο Μάριος με τη νεανική του καρδιά μας έδωσε μέσα από  την έκθεσή του το πνεύμα, που θα πρέπει να μας χαρακτηρίζει ως απογόνους του Πατροκοσμά, του Κολοκοτρώνη κ.α. προγόνων  μας.

            Ο Μάριος καθώς παίζει τέννις μεταφέρεται με τη φαντασία του στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες του 776 π.Χ. και βλέποντας εκεί και τον φίλο του Ολυμπιονίκη Ρότζερ, γράφει τα εξής:

            «Ναι, είμαι περήφανος, που η δική μου πατρίδα, η Ελλάδα, έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου αθλητισμού. Το αθλητικό πνεύμα σαρκώθηκε και  μορφοποιήθηκε στους αγώνες της αρχαιότητας. Η Ολυμπιακή φλόγα, λαμπρυνόμενη με τις αξίες του Ελληνικού πολιτισμού, φώτισε την οικουμένη. Η αγωνιστικότητα, η ευγενής άμιλλα, ο αυτοέλεγχος, η συνεργασία, μέσα από τον αθλητισμό, εμπλούτισαν και όλη την στάση του ανθρώπου απέναντι στη ζωή…..

            Και απευθυνόμενος απέναντι στο φίλο του τον Ρότζερ, ρωτά, τι σημαίνουν γι’ αυτόν όλα αυτά, καθώς τον βλέπει στεφανωμένο στην Ολυμπία με αγριελιά. Και του απαντά: « Άκουσε, μικρέ μου: «Αγωνίζομαι, σημαίνει  νικώ, να το θυμάσαι αυτό». Η συμμετοχή, ο αγώνας, είναι ήδη μία μεγάλη νίκη, ανεξάρτητα από το τρόπαιο. Νίκη εναντίον στους φόβους, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες του εαυτού εναντίον στον εγωισμό και τη φιλαυτία σου. Και ακόμα κάτι:  «Νικώ» σημαίνει «Αγαπώ». Αγαπώ τον συναγωνιστή μου, που μου έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστώ, τον προπονητή μου, που μου έμαθε τον τρόπο ν’ αγωνίζομαι και να νικώ, τον κόσμο που με στηρίζει στην προσπάθεια και στον δρόμο προς την νίκη, τον Θεό, που μου χαρίζει την δυνατότητα ν’ αγωνίζομαι και να νικώ..!»

            «Σταματώ εδώ τη φλυαρία μου, που ίσως σε κούρασα και σου εύχομαι μέσα απ’ την ψυχή μου, σε όλη σου την ζωή, ν’ αγωνίζεσαι, να νικάς και ν’ αγαπάς, όπως ακριβώς εσύ μου δίδαξες. Σ’ ευχαριστώ για άλλη μια φορά και σε περιμένω εκεί που πρωτοσυναντηθήκαμε… Στην αρχαία Ολυμπία, στην Ελλάδα, στην πατρίδα του πολιτισμού και του αθλητισμού. Στην πανέμορφη και πολυαγαπημένη μου πατρίδα, που όσες δυσκολίες και τρικυμίες κι αν περνά τώρα, «δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά», γιατί έχει στο κατάρτι της βιγλάτορα, παντοτινό, «τον Ήλιο, τον Ηλιάτορα!».

Πηγή: «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ», τ. 85-2012