Εκκλησία και διλήμματα ελευθερίας

            Η μεγαλύτερη ίσως πρόκληση που αντιμετωπίζει η Εκκλησία  τον 21^ο αι. είναι τα διλλήματα ελευθερίας. Οι πολιτικοί και η πολιτική βλέπουν τα πράγματα μόνο στην καθημερινότητα τους και ανάγουν τα πάντα σε ζητήματα επικοινωνιακής πολιτικής, ενώ η τηλεόραση είναι ο κατ’ εξοχήν φορέας ανελευθερίας του πολιτισμού μας. Γι αυτό είναι ανάγκη η Εκκλησία να συνειδητοποιήσει την ευθύνη της έναντι του ανθρώπου και του κόσμου, όπως εξ άλλου έκανε και κάνει πάντοτε.

            Ο ρόλος της Εκκλησίας είναι πνευματικός και αγαπητικός. Αποστολή της είναι η σωτηρία του κόσμου. Πολλοί, ακόμη και εκκλησιαστικοί άνθρωποι, προβάλλουν ως ιδεώδες της Εκκλησίας τον ασκητικό τρόπο ζωής, με την έννοια του φωτός του κόσμου και στόχο την προσωπική σωτηρία. Η στάση όμως αυτή δεν δικαιώνεται από την εκκλησιαστική παράδοση, καθότι ακόμη και ασκητές άγιοι δεν έπαψαν να κατανοούν τα προβλήματα του κόσμου και να δίνουν τη μαρτυρία τους όπου χρειάζονταν.

            Η Εκκλησία είναι ο  μοναδικός φορέας που μπορεί να θέσει ερωτήματα στον κόσμο, ζητώντας από τους υπεύθυνους της κοινωνίας να πάρουν σοβαρή θέση έναντι τους και οι πιστοί να εννοήσουν τι συμβαίνει

            Στη συνέχεια αναφέρουμε μερικά, αλλά σοβαρά και αξιόλογα διλήμματα όπως:

         -Η τηλεοπτική δημοκρατία.

Οι δημοσιογράφοι παίρνουν το δικαίωμα να ισοπεδώνουν το ήθος μέσα από τις τηλεοπτικές εκπομπές. Μπορούν να προσβάλουν ό,τι θέλουν, γιατί αυτό « πουλάει» και θέλει ο κόσμος. Νοτίζουν ότι έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα του λόγου και μπορούν να ευτελίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τον πολιτισμό, την αλήθεια και δεν επιτρέπεται να τους εμποδίζει κανείς.

        -Η χρήση της γενετικής.

Στο όνομα της θεραπείας ασθενειών δικαιούνται να σκοτώσουν ανθρώπινα έμβρυα που γίνονται πειραματόζωα  κλωνοποίησης ή τεχνητής γονιμοποίησης ή άλλων μορφών που επιτρέπει η τεχνολογία. Για τα ανθρώπινα γονίδια, τα κύτταρα, δεν τίθεται θέμα ελεύθερης επιλογής. Έχουν αποφασίσει οι επιστήμονες και όσοι χρηματοδοτούν τις έρευνες να παράγονται τεχνητά ή να γεννιούνται και να πεθαίνουν χωρίς κανένα δικαίωμα στα εργαστήρια να θυσιάζονται για το καλό μας!

        -Οι εκτρώσεις.

Είναι δικαίωμα της γυναίκας, των γιατρών, να στερήσουν το δικαίωμα  από μία ύπαρξη να ζήσει. Αυτό θεωρείται πρόοδος και έχει νομική κάλυψη.

        -Η ανθρώπινη ταυτότητα.

Όλα παρακολουθούνται. Από την ταχύτητα του αυτοκινήτου, το κάπνισμα, τα προϊόντα που επιλέγουμε, με ποιόν μιλάμε, ποια στοιχεία μας δηλώνονται, όλα καταγράφονται και μπορούν να γίνουν αντικείμενα επεξεργασίας.

       -Η   μειοψηφία που επιβάλλεται στην πλειοψηφία. 

Σήμερα έχεις δικαιώματα αν είσαι διαφορετικός. Και μάλιστα η διαφορετικότητα δεν είναι προσωπική σου υπόθεση, αλλά πρέπει να γίνει συνήθεια στην κοινωνία. Κάθε ακρότητα προβάλλεται ως ενδιαφέρον στοιχείο που μπορεί να οδηγήσει σε επαναστατικότητα. Το να είναι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, είναι κάτι που δεν προκαλεί καμία αίσθηση.

            Τελικά η κοινωνία μας  πρέπει να  συνειδητοποιήσει, ότι δεν μπορεί να είναι αδιάφορη μπροστά σ’ αυτές τις σοβαρές παραβιάσεις της ανθρώπινης ελευθερίας. Είναι ανάγκη να σκεφθεί και την άλλη όψη του πράγματος. Χωρίς αυθαίρετες λογοκρισίες και ολοκληρωτικές αντιλήψεις είναι ανάγκη να προβληματισθούμε πάνω σε υπεύθυνες προτάσεις.

            Κι εδώ η φωνή της Εκκλησίας είναι απαραίτητη, διότι η υπόθεση της ελευθερίας είναι  πρώτιστα γεγονός πνευματικό. Και η Εκκλησία και η Θεολογία της πρέπει να πάρει ξεκάθαρη θέση. Δεν μπορούμε ν’ ακολουθούμε το δρόμο της ηθικολογίας και του συμβιβασμού. Είναι καιρός πλέον να παρατηρούμε τα πράγματα από τη σωστή τους όψη, όπως τα διατυπώνει η γνησιότητα της ορθόδοξης παράδοσης μας.

π.γ.στ.