Ο ιερός
Άθως
το μόνον
ως αληθώς απάσης της αρετής εργαστήριον
ο των
εκασταχού της οικουμένης
ομολογουμένως
εξειλεγμένος μάλιστα χώρος
ο ιερές
χηραμός
το μέγα
θαυμαστόν όντως της αρετής παγκράτιον
των
Ολύμπου πραγμάτων ο διαφερόντως νομεύς.
Φιλόθεος Κόκκινος
Αντιρρητικός
προς Γρηγορά 12
Αφότου τον 9ο αι.
οργανώθηκε στον Άθωνα ο μοναχικός βίος, το Όρος τούτο έγινε το μεγαλύτερο
κέντρο του Χριστιανικού Μοναχισμού και ονομάσθηκε Άγιο. Μέσα σε λίγες δεκαετίες
αναπτύχθηκαν εκεί όλες οι μορφές του μοναχισμού, από τον αναχωρητισμό έως τον
κοινοτισμό και τον κοινοβιασμό. Έκτοτε επί ένδεκα αιώνες και υπό ποικιλώνυμους
κυρίαρχους το Όρος βαδίζει τον δρόμο του και δεν μετάβαλε ποτέ τις επιδιώξεις
του ούτε έχασε την ζωτικότητα του παρά τις κατά καιρούς ερημώσεις και πτώσεις του.
Το Όρος βρίσκεται μακριά από τον
κόσμο, αλλά και κοντά σ’ αυτόν. Και στέλνει τα μηνύματα του, τα οποία θ’
αναφέρουμε παρακάτω.
1.
Το μήνυμα της οικουμενικότητος. Μυριάδες αναχωρητών
έζησαν έως τώρα στο Όρος και χιλιάδες ζουν σ’ αυτό σήμερα. Προέρχονται από όλα τα σημεία της γης και
ανήκουν σε πλήθος εθνοτήτων. Έτσι αποτελεί πολιτεία με οικουμενικό χαρακτήρα
και πανορθόδοξο πνεύμα, και δημοκρατικό.
Η διοίκηση των ιδρυμάτων του, καταφανώς δημοκρατική, στηρίζεται στη βούληση των
αδελφών του. Κάθε άρχων έχει πλησίον του συμβούλιο αδελφών και κάθε εξουσία
αναδεικνύεται δι’ εκλογής. Όλα μαζί τα ιδρύματα αποτελούν ένα σύνολο, την
Αθωνική Πολιτεία, η οποία διατηρώντας άθικτους τους θεσμούς της σ’ όλη την πολυκύμαντη ιστορία της, είναι η αρχαιότερη
δημοκρατία της οικουμένης.
2.
Το δεύτερο μήνυμα είναι το της θυσίας. Απαρνούμενοι
τον κόσμο και τ’ αγαθά του οι μοναχοί του Όρους ακολουθούν ένα βίο επίμοχθο.
Δεν υπάρχει μέρος της γης άλλο, όπου να χύνεται τόσος ιδρώτας και να επικρατεί
τόση αγρυπνία, όση εκεί. Οι μοναχοί δεν δίνουν στους οφθαλμούς τους ύπνο ούτε
ανάπαυση στους κόπους τους.
3.
Τρίτο είναι το μήνυμα της σωτηρίας με την
υπερβατική και θεία πραγματικότητα. Επιτυγχάνεται η κοινωνία αυτή με την προσευχή,
την αδιάλειπτη ή την διακεκομμένη, που συνοδεύεται συχνά από τα δάκρυα και
κινείται σαν ένα σύγχρονο ρεύμα από τη γη προς τον ουρανό. Η προσευχή επιτρέπει
στους μοναχούς ν’ απολαύσουν πλουσίως την πνευματική χαρά που χαρίζεται το φως
του Θεού. Ν’ απολαύσουν πλουσίως την πνευματική χαρά που χαρίζεται από την
κοινωνία με τον Θεό, και πρωτίστως ν’ απολαύσουν αυτό το φως που φωτίζει νύκτα
και ημέρα τις καρδιές και τα πνεύματα, που ομιλεί και ενεργεί και ζει και
ενισχύει και ό, τι εγγίσει το μεταμορφώνει σε φως.
Παρατηρούμε,
ότι όλα τα πράγματα στο Όρος έχουν ένα σκοπό: την ανύψωση της ψυχής και την
αναφορά στο Θεό. Όλα είναι προσευχή. Ο πόνος στην εργασία, η προθυμία στη
φιλοξενία, η μετοχή στην τράπεζα, το δόρυ της συντριβής, η υπηρεσία της τέχνης.
Γι’
αυτό το Όρος δεν ανήκει μόνο στην ιστορία, αλλά και στη ζωή.
Πηγή: ΠΑΝ.
Κ. ΧΡΗΣΤΟΥ, «ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου