Η
υπομονή είναι η ηθική δύναμη που κατευνάζει τα θλιβερά συναισθήματα, τα οποία
αναπτύσσονται στην καρδιά του ανθρώπου και καταπραΰνει τους πόνους που
προκαλούν τα βάσανα.
Η
υπομονή είναι αρετή, αφού υπάρχει ως καρπός της ελπίδας προς τον Θεό. Η θλίψη
οδηγεί στην υπομονή, η υπομονή στον δοκιμασμένο χαρακτήρα, ο δε δοκιμασμένος
χαρακτήρας στην ελπίδα. Κι η ελπίδα δεν απογοητεύει. Η υπομονή είναι η πρώτη
των αρετών, διότι μ’ αυτή επιβραβεύεται η σωτηρία. «Ο δε υπομείνας εις τέλος,
ούτος σωθήσεται». Στην υπομονή βρίσκεται η σωτηρία των ψυχών. Ο ι. Χρυσόστομος
λέει τα εξής: «Η υπομονή είναι η ρίζα όλων των αγαθών, μητέρα της ευσέβειας,
κλάδος της ευφροσύνης, καρπός αμάραντος, πύργος ακαταμάχητος, λιμάνι που δεν
ταράζεται από τις τρικυμίες». Και αμέσως: «Τίποτα δεν είναι ισάξιο της
υπομονής, αλλά αυτή υπάρχει βασίλισσα των αρετών, θεμέλιο των κατορθωμάτων,
λιμάνι ακύμαντο, ειρήνη μέσα στον πόλεμο. Γαλήνη στον κλυδωνισμό, ασφάλεια στις
εχθρικές επιβουλές. Αυτόν που την κατέκτησε, τον έκανε στερεότερο και από το
διαμάντι….».
Η
υπομονή διδάσκει να υπομένουμε με γενναιότητα τα παθήματα. Αποβαίνει γύμνασμα
της φιλοσοφίας και διδάσκαλος της αρετής.
Το
όνομα της υπομονής είναι όνομα πολλών ιδρώτων και πολλής καρτερίας.
Αγ.
Νεκτάριος Πενταπόλεως
Πηγή: «Γνώθι σαυτόν»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου