«Εγγύς Κύριος τοις συντετριμμένοις
την καρδίαν και τους ταπεινούς τω πνεύματι σώσαι» (Ψαλμ. 33,19).
Όσοι
θλίβονται και υποφέρουν στη ζωή τους είναι φυσικό να κερδίζουν τη συμπάθεια
μας, γίνονται αξιοσυμπάθητοι. Οι άνθρωποι που έχουν μέσα τους σπλάχνα οικτιρμών
και εμφορούνται από το πνεύμα της αγάπης βρίσκονται κοντά τους. Ιδιαίτερα όμως
πλησίον τους βρίσκεται ο Θεός που είναι η πηγή της αγάπης.
Τη στιγμή
που η θλίψη μας συντρίβει και μας έχει
ζαλίσει η συμφορά, τότε ακριβώς βρίσκεται
πλησίον μας η ευσπλαχνία του Θεού. Όπως η μητέρα σκύβει με στοργή πάνω
από το άρρωστο παιδί της, ακόμη με μεγαλύτερη στοργή ο Θεός παρακολουθεί αυτούς
που υποφέρουν και μάλιστα όταν δεν έχουν καμία στοργή και βοήθεια από τους
ανθρώπους.
Η ώρα της
θλίψεως είναι ώρα ευλογημένη και καρποφόρα. Την ώρα αυτή η ψυχή στρέφεται προς
τον Θεό περισσότερο και αισθάνεται την ανάγκη της θείας παρουσίας, διότι η ώρα
της θλίψεως είναι ώρα ευλογημένη και καρποφόρα. Την ώρα αυτή η ψυχή στρέφεται
προς τον Θεό περισσότερο και αισθάνεται την ανάγκη Του
Αλλά και
την ώρα αυτή ο Θεός δίνει πλουσιότερη χάρη στην πονεμένη ψυχή. Φωτίζει το νου
με τέτοιες σκέψεις που ελαφρώνει τη θλίψη, εμπνέει σε γενναίες αποφάσεις, μιλά
μυστικά στην ψυχή, με λόγια ελπίδας, μας δίνει θάρρος και ανδρεία και μας
αποκαλύπτει την πιο ιδεώδη για την περίπτωση μας λύση.
Δ. Γ.
Παναγιωτόπουλος, «Από την Πηγή της Αλήθειας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου