Οφείλω μια συγγνώμη στο Θεό….

Οφείλω μια συγγνώμη στο Θεό για όσα μου χάρισε και δεν τα χάρηκα. Για εκείνα που μου έδωσε και δεν τα πήρα. Γι’ αυτά που μου ζήτησε και δεν τα έδωσα. Πάνω απ’ όλα θέλω να κλάψω στην αγκαλά Του, για όλες εκείνες τις μέρες που δεν έζησα και απλά επιβίωσα.

Να πω συγγνώμη για όσα αγαπώ και δεν είπα, σε αγκαλιές που δεν έδωσα, σε πόρτες που δεν άνοιξα, σε τηλέφωνα που δεν σήκωσα, σε μάτια που δεν αντίκρισα, σε φιλιά που δεν σαρκώθηκαν και σε προσευχές που δεν ειπώθηκαν.

Τέλος να πω, ότι εάν βρήκες έναν άνθρωπο να σε νοιώσει, να σε καταλάβει, να σε αγαπήσει  κράτα το κι ας είναι στην άλλη άκρη της γης. Φτάνει που τον βρήκες. Δεν θα σου τύχει πολλές φορές στη ζωή. Και να θυμάσαι, ότι στα δώρα λες ευχαριστώ κι ας μην τα ξετυλίγεις ποτέ.

π. Λύβιος