Γιατί διώκεται ο Θεός
Καθώς διαβάζει κανείς το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
συνειδητοποιεί, ότι η Γέννηση του Χριστού δεν γίνεται σ’ ένα ειδυλλιακό τοπίο,
όπως το φανταζόμαστε εμείς. Η δράση του Θεού προκαλεί την αντίδραση του
αμαρτωλού κατεστημένου κόσμου και μια σύγκρουση ανάμεσα στον “προ αιώνων
Θεόν”,που εμφανίζεται ως “παιδίον νέον”, και το γερασμένο εκπρόσωπο της
τυραννικής εξουσίας του Ηρώδη.
Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα προβάλλει τη σκληρή όψη
της χαρούμενης αυτής γιορτής, τον μεγάλο διωγμό της εξουσίας του σκότους, που
διαισθάνθηκε ότι μπαίνει στο περιθώριο της ιστορίας και αρχίζει μια νέα
περιόδου για την ανθρωπότητα.
Οπωσδήποτε δεν είναι τυχαίο περιστατικό,ότι η γέννηση του
Χριστού πραγματοποιήθηκε σ’ ένα σταύλο ζώων. Φανερώνει την πραγματική διάθεση
και κατάσταση της ανθρωπότητας. Τα λόγια του Ευαγγελίου “....ο κόσμος δεν τον
αναγνώρισε. Στους δικούς του ήλθε και οι δικοί του δεν τον δέχθηκαν.....”
δείχνει την αφιλόξενη και σκληρή στάση
των ανθρώπων στον πιο υψηλό επισκέπτη τη γης. Αλλά η φράση του ευαγγελιστή
Λουκά “..... διότι ουκ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύματι....” δείχνει πόσο η ανθρωπότητα
ελέγχεται από την παρουσία του Θεού και αρνείται να του παραχωρήσει τη θέση που
του ανήκει.
Κι’ όλα αυτά ήταν τα προμηνύματα του μεγάλου εγκλήματος που ετοίμαζε η
ανθρώπινη θηριωδία. Ο Ηρώδης αποφάσισε να δολοφονήσει το θείο Βρέφος γι’ αυτό
διατάζει γενική σφαγή όλων των νηπίων κάτω των δύο ετών, πιστεύοντας ότι μέσα
στα αθώα νήπια θα ήταν και ο Ιησούς. Ένας μεγάλος αριθμός αθώων νηπίων ήταν οι
πρώτοι μάρτυρες της πίστεως, των οποίων η μνήμη τιμάται από την Εκκλησία στις
29 Δεκεμβρίου.
Ο άγριος διωγμός ανάγκασε την αγία οικογένεια να καταφύγει
στην γειτονική Αίγυπτο και να επιστρέψει στην πατρώα γη όταν βασίλευε στην
Ιουδαία ο γιος του Ηρώδη Αρχέλαος πριν το 6 μ. Χ. Ο φόβος όμως ανάγκασε την
αγία οικογένεια να εγκατασταθεί στη μικρή πολίχνη Ναζαρέτ, “εξ ου και Ναζωραίος
κληθήσεται”.
Αναλογίζεται κανείς γιατί διώκεται ο Θεός, ένα αθώο και ανίσχυρο βρέφος, κάτι
που ξαφνιάζει τον αναγνώστη της ευαγγελικής ιστορίας. Το γιατί διώκεται ο Θεός
ουσιαστικά παραμένει ένα ερώτημα ανυπόστατο που θα προβληματίζει πάντοτε την
ανθρώπινη συνείδηση, όσο αυτός ο διωγμός με τις τραγικές συνέπειες για τους
διώκτες και την ανθρωπότητα θα συνεχίζεται.
Τέτοια οργή και μανία δεν δικαιολογείται παρά μόνο αν
αντιληφθούμε τον πόλεμο των σκοτεινών δυνάμεων που αγωνίζονται να δολοφονήσουν
τον αρχηγό της ζωής και να ματαιώσουν
τις επαγγελίες του Θεού.
Δεν μπόρεσαν όμως να προβλέψουν, ότι ο Ιησούς Χριστός που γεννήθηκε στο σταύλο και
αντιμετώπισε, βρέφος ακόμα, το φάσμα του θανάτου και τελικά αποχαιρέτησε τον
κόσμο στο Σταυρό, θα ελευθέρωνε τον
άνθρωπο από τα δεσμά της φθοράς και του θανάτου και θα επέστρεφε το δώρο της
ζωής στους ανθρώπους.
Δίωξη όμως του Θεού από τους θεομάχους άρχοντες και
αρχομένους κάθε εποχής, δεν είναι μόνον
η εγκληματική ενέργεια εναντίον του, ούτε μόνο τα εγκλήματα κάθε μορφής σε βάρος
των συνανθρώπων μας.
Εξ άλλου η ζωή του Χριστού συνδέεται με το διωγμό και την
απειλή της εξουθένωσης και του θανάτου, το ίδιο συμβαίνει και με την
υπερδισχιλιετή ιστορία της Εκκλησίας είκοσι και πλέον αιώνων, το μαρτύριο
ακολουθεί τη ζωή των χριστιανών σε σημείο να είναι μαρτύριο και η χριστιανική
ζωή. Τα λόγια του Κυρίου “ει εμέ εδίωξαν και υμάς διωξουσι....” παραμένει
αδιαμφισβήτητη και ακλόνητη.
Ο Ηρώδης και η Ισραηλιτική ηγεσία πίστεψαν, ότι με το
θάνατο του Ιησού θα τελείωνε ο
αμείλικτος έλεγχος. Το ίδιο
πίστευαν και οι κατά καιρούς διώκτες της
χριστιανικής πίστεως. Η ιστορία όμως έχει διαψεύσει όλες αυτές τις υποθέσεις και δείχνει, ότι όταν η πίστη
διώκεται, κατά ένα παράδοξο τρόπο γιγαντώνεται και γίνεται γνησιότερη.
Οι χριστιανοί όπου επίσημα διώκονται και οδηγούνται στην
περιπέτεια ή και τον θάνατο, πρέπει να γνωρίζουν, ότι το μέλλον ανήκει στους
χριστιανούς και την Ορθοδοξία. Οι
διωγμοί φανερώνουν την αντίδραση των δυνάμεων του κακού και ελέγχονται από την
αλήθεια και τη μαρτυρία του ευαγγελίου.
Όσοι διώκουν τους χριστιανούς πρέπει να συνειδητοποιήσουν, ότι συμμαχούν με
τους νικημένες σκοτεινές δυνάμεις. Γι’ αυτό όλοι ας ενωθούμε με τον Ιησού
Χριστό για ν’ αποκτήσει η ζωή μας άπλετο
φως και χάρη. Να συνδεθούμε με την
καινούργια ανθρωπότητα, την Εκκλησία που είναι μια διαρκής μαρτυρία της
αλήθειας του Κυρίου.
Ο αείμνηστος π. Αλέξ. Σμέμαν γράφει:
Δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια πέρασαν από τότε, αλλά οι δύο εξουσίες , από
τη μια “δόξα εν υψίστοις Θεώ” και από την άλλη μια τρομακτική, συνεχής κακή
βούληση, ο ρόγχος ενός μισοπεθαμένου καθεστώτος, που μισεί το φως, τον κόσμο,
την ελευθερία, την αγάπη και τη επιθυμία διακονίας να τα ξεριζώσει χωρίς έλεος,
εξακολουθεί να βρίσκεται αντιμέτωπη η μία απέναντι στην άλλη στον πολύ
βασανισμένο πλανήτη μας: η εξουσία την γυμνής δύναμης, η τυφλωμένη από τρόμο
και τρομακτικά απάνθρωπη. Και η ακτινοβόλα εξουσία του παιδιού της Βηθλεέμ.
Φαίνεται όμως πως όλη η εξουσία και η δύναμη βρίσκεται στα χέρια αυτής της γήινης αρχής. Μόνο όμως φαινομενικά, επειδή ποτέ δεν παύουν να λάμπουν το αστέρι και η εικόνα της Μητέρας με το Βρέφος”.
Καλό Δωδεκαήμερο
π. γ. στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου