ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Η Γέννηση του Ιησού Χριστού

          Η γέννηση του Χριστού, σύμφωνα  με τον άγιο Γερμανό, είναι “Το περιβόητο θαύμα”, με το οποίο γνωρίστηκε σ’ όλους  το μυστήριο της Αγίας Τριάδος. Ο Πατέρας ήθελε να σωθεί ο άνθρωπος, ο Υιός έγινε το όργανο της σωτηρία μας και το Άγιο Πνεύμα με τη Χάρη του πραγματοποίησε το μυστήριο της σωτηρίας. Ο Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος, “ο Λόγος του Θεού σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν”. Και ως άνθρωπος μπορεί να έχει προγόνους και γένος. Γι’ αυτό και σήμερα ακούσαμε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα το γενεαλογικό δένδρο του Κυρίου.

          Ας δούμε κάποια στοιχεία απο το ευαγγελικό αυτό κείμενο

          Ο κατάλογος των προγόνων είναι μια σειρά από ονόματα ανδρών. Ο Θεοφάνης Κεραμέως λέγει πως η γυναίκα είναι “παρακολούθημα του ανδρός”, δηλαδή ήταν μετά τον άνδρα, επειδή κεφαλή της γυναικός, κατά τον Μωσαϊκό νόμο, εθεωρείτο αυτός. Ο ευαγγελιστής Ματθαίος γενεαλογεί από τον Αβραάμ μέχρι τον Ιωσήφ “τον άνδρα Μαρίας, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός”. Ενώ ο Λουκάς αντίθετα αρχίζει από τον Ιωσήφ και καταλήγει στο Θεό, “του Ενώς του Σηθ του Αδάμ του Θεού”.

          Ο Χριστός κατά την Θεότητα είναι αγενεαλόγητος. “Ανεκδιήγητος μεν ην η του Χριστού γενεά κατά την Θεότητα”, δηλαδή κατά τη Θεότητα η γενεά του Χριστού είναι ανεκδιήγητη, μη διηγήσιμη, λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Είναι αδύνατο να συμπεριληφθεί ο Θεός σε κάποιο γενεαλογικό κατάλογο, αφού “Θεού Λόγος και Υιός ων και μήτε έχων προ αυτού προγενέστερον”, ο Χριστός είναι ο Λόγος του Θεού και δεν έχει κανέναν προγενέστερό Του. Ο Χριστός γενεαλογείται κατά την ανθρώπινη φύση Του, αφού χρημάτισε “υιός ανθρώπου” και πήρε την ανθρώπινη φύση για τη σωτηρία του κόσμου.

          Ας δούμε κάποια δείγματα από το γενεαλογικό δένδρο του Κυρίου. Ας πάρουμε το όνομα Δαβίδ. Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του στο γενεαλογικό δένδρο του Χριστού. Αντί να πει ο ευαγγελιστής Ματθαίος ότι ο Χριστός είχε πρόγονο τον Αβραάμ δηλαδή “Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού υιού Αβραάμ”, λέγει “Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού υιού Δαβίδ, υιού Αβραάμ”. Ο Αβραάμ ήταν αρχαιότερος από τον Δαβίδ, εν τούτοις στη γενεαλογία μπαίνει δεύτερος. Γιατί; Ο ιερός Χρυσόστομος γράφει πως ο Δαβίδ είχε μεγάλη αίγλη και δόξα ανάμεσα στους Ισραηλίτες. Ακόμη, επειδή είναι  νεότερος στην ιστορία από τον Αβραάμ, τον θυμόντουσαν καλύτερα οι Εβραίοι, ενώ ο Αβραάμ χανόταν στο βάθος των αιώνων. Εξ άλλου οι προφητείες έλεγαν πως από το γένος του Δαβίδ θα αναφανεί ισχυρή δύναμη και λύχνος και αγίασμα για τον Ισραήλ”. Το όνομα Δαβίδ συνδέεται με Μεσσιανικές προσδοκίες του λαού.

          Στην Παλαιά Διαθήκη δεν γενεαλογούνται οι γυναίκες. Παραδόξως μέσα στον κατάλογο αναφέρονται τέσσερις γυναίκες. Οι γυναίκες αυτές είναι η Θάμαρ, η Ρουθ, η Ραχάβ και η Βηρσαβεέ. Οι δύο ήταν εθνικής καταγωγής και οι άλλες δύο επιλήψιμες ηθικά. Είναι να θαυμάζει κανείς τον Χριστό που όχι μόνο έγινε άνθρωπος, αλλά γιατί είχε και τέτοιους προγόνους. Ο Χριστός δεν φαίνεται “ουδαμού τα ημέτερα επαισχυνόμενος κακά”, πουθενά δεν ντρέπεται για τα δικά μας κακά, λέγει ο ι. Χρυσόστομος.

          Η ανάγνωση του καταλόγου διδάσκει να μην νοιώθουμε ντροπή για την κακία των προγόνων μας, αλλά για την έλλειψη της αρετής. Όπως και η ευγένεια των προπατόρων μας, εάν δεν αγωνιστούμε προσωπικά για τον αγιασμό μας και τη σωτηρία μας  δεν μας ωφελεί. Δεν πρέπει κάποιος να χαίρεται από του προγόνους του, αλλά από την εφαρμογή των εντολών του Χριστού. Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε και  μέσα στην  Εκκλησία. Η καταγωγή των μελών της Εκκλησίας δεν είναι παράγοντας για την πνευματική τους πρόοδο. Όλα είναι κοινά, όπως λ. χ. το βάπτισμα, η θ. Ευχαριστία, η επιθυμία της σωτηρίας και στους επιφανείς και στους κοινούς θνητούς. Εκείνο που πρέπει να αναζητούμε είναι ο τρόπος και η γνώμη της ψυχής.

          Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να θεραπεύσει τα ανθρώπινα  κακά και όχι σαν γιατρός η δικαστής. Ο Κύριος νυμφεύτηκε την αμαρτωλή ανθρώπινη φύση, όπως οι πατριάρχες του Ισραήλ τις δύο γυναίκες, που αναφέραμε παραπάνω. Φρίττει κανείς με την ταπείνωση του Κυρίου, που καταδέχεται να έχει κατά την ανθρώπινη φύση τέτοιους προγόνους. Καταδέχεται να ονομαστεί “υιός του ανθρώπου” και να έχει τέτοιους προγόνους , ενώ αυτός ήταν αναμάρτητος, για τη σωτηρία του κόσμου. Θέλει να μας ξαναδώσει την παλαιά μας ευγένεια. Είναι συγκλονιστική πράγματι η αγάπη Του για μας.

          Ας παραδειγματιστούμε και ας δείξουμε την ανάλογη πίστη και αγάπη μας γι’ Αυτόν, που έγινε άνθρωπος να στραφούμε προς τον Ιησού Χριστό, προς  τον “Ιησούν, τον υιόν Δαβίδ”.

          Καλά Χριστούγεννα

π.γ.στ