ΛΌΓΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ

 -Ένας Λαυριώτης: Από βλακείες μας θα χάσουμε τον Παράδεισο.

- Ένας Δοχειαρίτης: Είναι μεγάλη χαρά ν’ ανάβεις κάθε μέρα τα καντήλια των αγίων.

-Ένα βιβλίο ασκητικό το διαβάζεις μια φορά όλο, όπως όλα τα βιβλία, να δεις τι λέει. Μετά το ξαναδιαβάζεις κάνοντας έργο ό, τι λέει. Μετά, είναι και μία τρίτη φορά, που μπορεί να μην την τελειώσεις ποτέ....

-Ρώτησαν ένα Γέροντα πως γνωρίζει την Αγία Γραφή απέξω. Προσευχήσου, παιδί μου, απάντησε και θα λάβεις το χάρισμα.

 -Αληθινός μοναχός ο αεί χαίρων.

 -Ο μοναχός όχι μόνο αποφεύγει να βλέπει την αμαρτία αλλά και την ομορφιά. Δεν αγαπά τίποτε. Μισεί τα πάντα. Είναι έσχατος, δούλος. Μόνο τον Θεό κυττά, ακούει, θέλει. Κάθε άλλη σκέψη, ματιά κίνηση, συνήθεια, σκίρτημα είναι μοιχεία. Κάθε περισπασμός διώχνει την ειρήνη, την ησυχία, τον Θεό. Οι συνήθειες είναι αγαπητά τέκνα. Δεν αγαπάς τους μοναχούς, τους αδελφούς, τους τόπους, τα σχήματα, τις λέξεις, τις προσευχές, τους αγγέλους, τα βιβλία, την αγιογραφία, την κουβέντα, την ευγένεια. Μόνον τον Θεό.

 -Ο Θεός ψάχνει να βρει μια στιγμούλα μεταμέλειας μέσα στους αιώνες για να σε πάρει.

  -Ο κακά απομονωμένος άνθρωπος είναι ο πιο δυστυχής. Το δείχνουν τα μάτια του, το πρόσωπό του, οι κινήσεις, τα πάντα του. Χύνει αίμα συνεχώς.

 -Η ευχή είναι ό, τι αρέσει στον Θεό.

 - Η διακονία ό, τι το πιο θαυμάσιο. Διακονία είναι ό, τι προσφέρεις με χέρια, λόγο, προσευχή στους άλλους.