Η έγνοια μας πρέπει να είναι
αυτή: Έχω καημό να είμαι αληθινός χριστιανός; Με αυτόν το καημό να λέμε την
ευχή. Εμείς τόσο έχουμε απομακρυνθεί από την προσευχή, τόσο έχουμε παγώσει,
στεγνώσει, βολευτεί, που χρειάζεται σιγά-σιγά να βάλουμε τη ζωή μας σε κάποιο
πρόγραμμα.
Όταν λες την ευχή, συμμαζεύεσαι. Η νοερά προσευχή θα μας βοηθήσει να γίνουμε του Χριστού, να συμφιλιωθούμε μαζί του, να τον αγαπήσουμε. Θα ζορίσεις όμως τον εαυτό σου, για να συγκεντρωθεί στο όνομα του Χριστού, στις λέξεις της ευχής. Οπότε, όσο περισσότερο το κάνεις αυτό, τόσο άλλα πράγματα που τα θεωρούσες απαραίτητα φεύγουν από μόνα τους και γλυτώνεις από αυτά, χωρίς πολύ να κουραστείς. Καθώς το Πνεύμα του Θεού μπαίνει μέσα σου, αμέσως ελκύεσαι από αυτή την κατάσταση και ξεχνάς τα πάντα.
Ο πνευματικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου