Ο Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος μας
συμβουλεύει να έχουμε μόνον μια λύπη. Είναι αυτή που συνδυάζεται με την
χαρά,την οποία δίνει το Άγιον Πνεύμα στους πιστούς, και συναπαρτίζουν την
λεγόμενη “χαρμολύπη”. Χαρά για την ελπίδα της σωτηρίας, με την βοήθεια και το
έλεος του Θεού, και λύπη αληθινή για την αμαρτωλότητά μας απέναντι στην αγάπη
του Θεού για μας. Οι άλλες λύπες οι κοσμικές, για θέματα υλικά και γήινα δεν πρέπει
να μπαίνουν στην καρδιά μας. Όσο κι αν είναι σοβαρά τα βάσανα και οι δυστυχίες
μας αυτές. Πρέπει να υπομένουμε αγογγύστως και να ευχαριστούμε τον Θεό “πάντων
ένεκεν”, όπως έλεγε και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Επίσης ας προσέξουμε ιδιαιτέρως τον καίριον λόγο του
Αποστόλου Παύλου, που έλεγε ότι: “Η γαρ κατά Θεόν λύπη μετάνοιαν εις σωτηρίαν
αμεταμέλητον κατεργάζεται. Η δε του κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται”. Το ίδιο μας λέγει και ο Άγιος Κασσιανός ο
Ρωμαίος, που μνημονεύσαμε ήδη και γίνεται ακόμα πιο σαφής.
“Μόνον μια λύπη να έχουμε, την μετάνοια για τις αμαρτίες
μας, ενωμένη με την αγαθήν μερίδα, για την οποία ο Απόστολος Παύλος λέγει: “Η
κατά Θεόν λύπη προξενεί μετάνοια, που οδηγεί σε οριστική σωτηρία”. Κι αυτό,
γιατί η κατά Θεόν λύπη τρέφοντας την ψυχή με την ελπίδα, που ακολουθεί την
μετάνοια, είναι ανάμεικτη με τη χαρά. Γι’ αυτό και πρόθυμο και υπάκουο για κάθε καλή πράξη, ευκολοπλησίαστο,
ταπεινό, πράο, ανεξίκακο, υπομονετικό σε κάθε αγαθό κόπο και κάθε συντριβή,
κάνει τον άνθρωπο η λύπη αυτή, αφού είναι κατά Θεόν. Και με αυτόν τον τρόπο
γίνονται φανεροί στον άνθρωπο οι καρποί του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή η χαρά, η
αγάπη, η μακροθυμία, η αγαθότητα, η πίστη, η εγκράτεια”.
Από την αντίθετη λύπη, δηλαδή για τα κοσμικά πράγματα, είναι φανεροί οι καρποί του πονηρού πνεύματος, οι οποίοι είναι ακηδία, θυμός, μίσος, αντιλογία, απελπισία, οκνηρία στην προσευχή. Αυτή την λύπη πρέπει να την αποφεύγουμε, όπως και την πορνεία και την φιλαργυρία και τον θυμό και τα υπόλοιπα πάθη. Αυτή η λύπη θεραπεύεται με την προσευχή και την ελπίδα στον Θεόν και την μελέτη των θείων λόγων και με την συναναστροφή με ευλαβείς ανθρώπους”.
“Υπέρ των αμαρτωλών”, Π.
Σωτήρχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου