Οργισμένες αντιδράσεις και
ζωηρές συζητήσεις προκάλεσε η επιλογή για συμμετοχή της Κύπρου στον 65ο
διαγωνισμό τραγουδιού της EYROVISION με το τραγούδι που έχει τίτλο “EI
DIABLO”
( O
Διάβολος”).
Στο ρεφραίν του επίμαχου τραγουδιού ακούγονται τα λόγια: “Ερωτεύτηκα,
ερωτεύτηκα, έδωσε την καρδιά μου στον διάβολο”, ενώ το τραγούδι κλείνει με τα
λόγια: “Αγαπώ τον διάβολο”. Εν μέσω θυελλωδών αντιδράσεων , η Ιερά Σύνοδος της
Εκκλησίας της Κύπρου παρενέβη με μια μετρημένη ανακοίνωση, στην οποία τονίζει
ότι, όποιες επεξηγήσεις και αν γίνουν και όποιες ερμηνευτικές προσεγγίσεις και
αν υιοθετηθούν, οι στίχοι του τραγουδιού “δεν στέλνουν τα καταλληλότερα
μηνύματα που θα έπρεπε να σταλούν από
μια ημικατεχόμενη πατρίδα που αγωνίζεται για την απελευθέρωση και την ανατροπή
της πλήρους υποδούλωσης της”, και μάλιστα τη χρονιά που τιμάμε την επέτειο των
200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση. Από την άλλη, ακούστηκαν φωνές υπέρ της
“ελευθερίας της Τέχνης”.
Εύλογα όμως διαρωτάται κανείς: Ως πότε θα νομιμοποιούμε κάθε κατήφορο εν ονόματι της....ελευθερίας της τέχνης; Εδώ στην Ελλάδα, μάλιστα, τα απίστευτα γεγονότα που είδαν εντελώς πρόσφατα το φως της δημοσιότητας και μας συγκλόνισαν θα έπρεπε, αν μη τι άλλο, να μας έχουν τουλάχιστον υποψιάσει ότι, όταν νομιμοποιούμε τη διαστροφή στην τέχνη εν ονόματι της όποιας “ελευθερίας”, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να δούμε τη διαστροφή να περνάει και στη ζωή. Και τότε, ασφαλώς, θα σοκαριστούμε και θα καταδικάσουμε. Θα μπούμε όμως, άραγε, στη διαδικασία να σκεφθούμε ότι ίσως εμείς οι ίδιοι να ανοίξαμε τον ασκό του Αιόλου;
“ΖΩΗ”, τ. 4355
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου