Η φλυαρία και η συνακόλουθή της
κατάκριση αποτελεί τον κανόνα σχεδόν στις ανθρώπινες συναντήσεις και πολλοί δεν
δείχνουν να ενοχλούνται από το ψυχοκτόνο αυτό φαινόμενο, που και οι Άγιοι
Πατέρες το χαρακτηρίζουν ως αρρώστια. Και μήπως δεν είναι αρρώστια να
κατακρίνεις και να κατηγορείς τους
άλλους; Τότε εσύ χωρίζεσαι από τον Θεό
και γίνεσαι αξιοκατάκριτος. Οι Άγιοι Πατέρες μας συμβουλεύουν συνεχώς να προσέχουμε και να αποφεύγουμε τις
αργολογίες, όπως ο Αββάς Ματώης:
- “Κάποιος αδελφός ερώτησε τον
Αββά Ματώη, λέγοντάς του: “Τι να κάμω, Αββά; Γιατί η γλώσσα μου με θλίβει. Και
όταν βρίσκομαι ανάμεσα στους ανθρώπους, δεν μπορώ να την συγκρατήσω. Τους
κατακρίνω σε κάθε καλό έργο τους, και τους ελέγχω. Πες μου, τι πρέπει να κάμω”; Και γέροντας αποκρίθηκε με τούτα τα
λόγια: “Αν δεν μπορείς να επιβάλλεσαι στον εαυτό σου, φύγε και μείνε μόνος σου.
Γιατί αρρώστια είναι αυτό που κάνεις. Όποιος μένει με αδελφούς, δεν πρέπει να
είναι τετράγωνος, αλλά στρογγυλός, ώστε να κυλά προς όλους”. Και πρόσθεσε ο
Αββάς Ματώης:
- Δεν μένω μόνος από αρετή, αλλά από αδυναμία. Γιατί δυνατοί είναι όσοι έρχονται σε επαφή με τους ανθρώπους”.
“ΥΠΕΡ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ”. Π. Μ. Σωτήρχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου