“Ας μη γυρίζουμε στις αμαρτίες
που έχουμε εξομολογηθεί. Η ανάμνηση των αμαρτιών κάνει κακό. Ζητήσαμε συγγνώμη;
Τελείωσε. Ο Θεός όλα τα συγχωρεί με την εξομολόγηση.... Κι εγώ σκέπτομαι ότι
αμαρτάνω. Δεν βαδίζω καλά. Ό, τι όμως με στενοχωρεί, το κάνω προσευχή, δεν το
κλίνω μέσα μου, πάω στον πνευματικό, το
εξομολογούμαι, τελείωσε! Να μη γυρίζουμε πίσω και να λέμε τι δεν κάναμε.
Σημασία έχει τι θα κάνουμε τώρα, απ’
αυτή τη στιγμή και έπειτα.
Η απελπισία και η απογοήτευση είναι το χειρότερο πράγμα.
Είναι παγίδα του σατανά, για να κάνει
τον άνθρωπο να χάσει την προθυμία του στα πνευματικά και να τον φέρει σε
απελπισία.
Όλες σχεδόν οι αρρώστιες προέρχονται από έλλειψη
εμπιστοσύνης στον Θεό, και αυτό δημιουργεί το άγχος. Το άγχος το δημιουργεί η
κατάργηση του θρησκευτικού αισθήματος. Αν δεν έχετε έρωτα για τον Χριστό, αν
δεν ασχολείσθε με άγια πράγματα, σίγουρα θα γεμίσετε με μελαγχολία και κακό.
Ένα πράγμα που μπορεί να βοηθήσει τον καταθλιπτικό είναι
και η εργασία, το ενδιαφέρον για τη ζωή. Ο κήπος , τα φυτά, τα λουλούδια, τα
δένδρα, η εξοχή, ο περίπατος στην ύπαιθρο, η πορεία , όλα αυτά βγάζουν τον
άνθρωπο απ’ την αδράνεια και του δημιουργούν άλλα ενδιαφέροντα. Ενεργούν σαν
φάρμακα. Η ασχολία με την τέχνη, τη μουσική κ. λ. π. κάνει καλό. Σ’ εκείνο,
όμως, που δίδω τη μεγαλύτερη σημασία, είναι το ενδιαφέρον για την Εκκλησία, τη
μελέτη της Αγίας Γραφής, για τις ακολουθίες. Μελετώντας τα λόγια του Θεού, θεραπεύεται κανείς χωρείς
να το καταλάβει.
Να μην αποθαρρυνόμαστε, ούτε να βιαζόμαστε, ούτε να
κρίνουμε από πράγματα επιφανειακά και εξωτερικά. Αν, λ. χ. , βλέπετε μία
γυναίκα γυμνή η άσεμνα ντυμένη, να μη μένετε στο εξωτερικό, αλλά να μπαίνετε,
στο βάθος, στην ψυχή της. Ίσως να είναι πολύ καλή ψυχή κι έχει υπαρξιακές
αναζητήσεις, που τις εκδηλώνει με έξαλλη εμφάνιση. Έχε μέσα της δυναμισμό, έχει
τη δύναμη της προβολής, θέλει να ελκύσει τα βλέμματα των άλλων. Από άγνοια,
όμως έχει διαστρέψει τα πράγματα. Σκεφθείτε να γνωρίσει αυτή τον Χριστό. Θα πιστέψει, κι όλη αυτή την ορμή
θα τη στρέψει στον Χριστό. Θα κάνει το παν, για
να ελκύσει τη χάρη του Θεού. Θα γίνει αγία.
Πολλές φορές, με την αγωνία μας και τους φόβους μας και την
άσχημη ψυχική μας κατάσταση, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, κάνουνε κακό στον
άλλο, έστω κι αν τον αγαπάμε πάρα πολύ, όπως, λ. χ. η μάνα το παιδί της. Η μάνα
μεταδίδει στο παιδί όλο το άγχος της για τη ζωή του, για να την υγεία του, την
πρόοδό του, έστω κι αν δεν του μιλάει, κι αν δεν εκδηλώνει αυτό που έχει μέσα
της. Αυτή η αγάπη, η φυσική αγάπη, μπορεί κάποτε να το βλάψει. Δεν συμβαίνει,
όμως, το ίδιο με την αγάπη του Χριστού, που συνδυάζεται με την προσευχή και με
την αγιότητα του βίου. Η αγάπη αυτή κάνει άγιο τον άνθρωπο. Τον ειρηνεύει,
διότι αγάπη είναι ο Θεός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου