Ο άνθρωπος είναι
κατασπαραγμένος από την αμαρτία. Και επιτρέπει ο Θεός να συμβεί κάτι, για να τη
δεις την αμαρτία να βγαίνει ωμά. Να δεις δηλαδή πόσο σκληρός, πόσο μοχθηρός
είσαι, πόσο φίλαυτος, πόσο εγωιστής, πόσο ακατέργαστος είσαι. Εκείνη την ώρα
όμως να έχεις το κουράγιο να το αποδεχθείς αυτό και να ταπεινωθείς ανάλογα
ενώπιον του Θεού.
Ο όγκος της επάρσεως και της υπερηφάνειας κάνει τον άνθρωπο
να είναι μετέωρος, να έχει “ανεβεί” κάπου ψηλά. Και σιγά -σιγά πρέπει να
κατεβεί. Αυτό είναι το βίωμα το οποίο το ζει κανείς κατ’ αρχήν σε επίπεδο
καθαρά ψυχολογικό, αλλά και στη συνέχεια πνευματικό, αν έχει το κουράγιο να
συνεχίσει.
Ο Κύριος να μας σώσει. Όντως είμαστε εγωιστές. Και να ευχαριστούμε το Θεό που έρχεται να μας φωτίσει για να ταπεινωθούμε και να μας δίνει μετάνοια.
Ο Πνευματικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου