Όταν ο υπουργός των Εξωτερικών
της Τουρκίας Μελβούτ Τσαβούσογλου, στην κοινή συνέντευξη του με τον Έλληνα
Εξωτερικών στην Άγκυρα, προσπάθησε να επικρίνει την Ελλάδα, λέγοντας ότι,
“Εμείς αποδεχόμαστε τους Ρωμιούς της Πόλης, εσείς όμως δεν δέχεστε την τουρκική
μειονότητα της Θράκης”, η εύλογη απάντηση ήταν βεβαίως ότι, βάσει της Συνθήκης
της Λωζάννης, και της Σύμβασης Ανταλλαγής Πληθυσμών με βάση το θρήσκευμα,
εξαιρουμένων των μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης και των Ελλήνων ορθοδόξων της
Κωνσταντινούπολης, επομένως δεν τίθεται θέμα “τουρκικής μειονότητας- άλλωστε,
βάσει των συνθηκών και εξισλαμισμένοι μετά από τόσους αιώνες οθωμανικής κυριαρχίας
“Έλληνες την καταγωγή υποχρεώθηκαν να αφήσουν τις εστίες τους και να
εγκατασταθούν στην Τουρκία (και ασφαλώς δεν θα συνέφερε την Τουρκία να
λογίζονται όλοι αυτοί ....ως ελληνική μειονότητα).
Αλλά ο Τούρκος υπουργός δεν θα μπορούσε να λογαριάζει την
απάντηση που έλαβε από μια Τουρκάλα ιστορικό και συγγραφέα, ονόματι Αισέ Χουρ,
η οποία έγραφε παλαιότερα στην ιστορική εφημερίδα Ταράφ, που έκλεισε ο Ερντογάν
με προεδρικό διάταγμα. Η Τουρκάλα ιστορικός έγγραψε: “Το 1927, την ώρα που στην
Ελλάδα(Δυτ. Θράκη) υπήρχε πληθυσμός περίπου 103.000 Τούρκων Μουσουλμάνων, ο
πληθυσμός των Ορθοδόξων-Ρωμιών στην Τουρκία ήταν 120.000. Σήμερα ενώ στην
Ελλάδα ζουν περίπου 150.000 Μουσουλμάνοι-Τούρκοι, στην Τουρκία απέμεινε ένας
πληθυσμός περίπου 2. 500 Ορθοδόξων -Ρωμιών. Γιατί άραγε;”.
Εύλογη η απορία, αμείλικτη η απάντηση......
“ΖΩΗ”, τ. 4357
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου