Το επίμαχο έγγραφο της Κομισιόν οδηγεί σε έναν προβληματισμό γύρω από το τι ακριβώς εννοούμε, όταν μιλάμε για πολυπολιτισμικότητα και για σεβασμό της διαφορετικότητας. Διότι ουδείς αμφισβητεί ότι ζούμε πλέον σε κοινωνίες περισσότερο ή λιγότερο πολυπολιτισμικές, καθώς και ότι ο σεβασμός του άλλου είναι αδιαπραγμάτευτος. Αλλά έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον τα όσα έγραψε, με αφορμή τη συζήτηση που προκλήθηκε, ο διακεκριμένος Ιταλός συγγραφέας και ακαδημαϊκός Αντώνιο Σκουράτι σε άρθρο του στην εφημερίδα Corriere della Serra. Ο Αντόνιο Σκουράτι διατυπώνει την εκτίμηση ότι το ζήτημα δεν είναι τόσο η διεκδίκηση και υπεράσπιση των χριστιανικών μας ριζών, ούτε, πολύ περισσότερο, ο μη σεβασμός θρησκευτικών παραδόσεων διαφορετικές από τις δικές μας. Το ζήτημα είναι “να αντιληφθούμε ότι δημοκρατία σημαίνει να μπορεί να είναι ελεύθερος ο καθένας να γίνει αυτό που είναι. Με αφετηρία τον ίδιο του τον εαυτό, όχι τους άλλους. Το να αυταπατάται κανείς ότι μπορεί να το κάνει αυτό, αρχίζοντας με τους άλλους, είναι μια πράξη αλαζονείας, τύφλωσης και υπεροψίας, όχι ταπεινοφροσύνης”. Και καταλήγει ο βραβευμένος Ιταλός διανοητής: “Η ελευθερία των άλλων δεν εκπορεύεται από τη δική μας καταπίεση. {...] Η πολυπολιτισμικότητα δεν πρέπει να καταστεί ο πολιτισμός όπου στερείται πολιτισμού”.
“ΖΩΗ”,
τ. 4363
1 σχόλιο:
Υπέροχο κείμενο!
Δημοσίευση σχολίου