Λέγεται για τον άγιο Αντώνιο ότι αγωνιζόταν κάποτε
τόσο πολύ και τόσο σφοδρός ήταν ο πειρασμός, ώστε κινδύνευε να τα χάσει
τελείως. Και όταν πέρασε ο πειρασμός, εμφανίστηκε ο Χριστός, και του λέει ο
άγιος: “Κύριε που ήσουν τόσην ώρα;” “Εδώ ήμουν, λέει, εδώ σιμά και έβλεπα τον
αγώνα σου, παρακολουθούσα πως αγωνίζεσαι, τι κάνεις”.
Όλοι
οι άγιοι και δάκρυα έχυσαν και μετάνοιες έκαναν και αγρύπνησαν και
προσευχήθηκαν και έπεσαν και σηκώθηκαν και πολλές φορές πειράστηκαν απο τον
διάβολο και μέσα τους ένιωσαν ξηρότητα και έμειναν χωρίς καμιά χαρά ως χάρη
Θεού-τα έπαιρνε όλα ο Θεός-αλλά έμεναν σταθεροί. Αυτό τους κράτησε: η πεποίθηση
στην υπόσχεση του Θεού και η προσμονή αυτή.
Περίμενε,
αδελφέ. Δεν μπορεί. Ο Θεός κάποτε θα
ελεήσει το πλάσμα του.
Ο Πνευματικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου