Εκείνο που μας δίνει μία ιδιομορφία ανάμεσα στους
λαούς, είναι ακριβώς ο πατρογονικός μας πλούτος. Οι θησαυροί μας. Και αυτοί
κυρίως είναι δύο: Το ένα είναι η αρχαία ελληνική γραμματεία, η οποία, όχι
βεβαίως σε σύγκρισι με τον Χριστιανισμό ,αλλ’ αυτοτελώς θεωρουμένη, είναι κάτι
σπουδαίο, κάτι μεγάλο. Το άλλο είναι η Ορθοδοξία μας. Αυτά μας ξεχωρίζουν από
τους υπολοίπους λαούς.
Αυτά,
λοιπόν, που αποτελούν την πραγματική μας περιουσία, την προίκα μας, θα λέγαμε,
τα πετάμε στον κάλαθο των αχρήστων; Και τρέχουμε ένα φρενήρη δρόμο πίσω από
τους άλλους λαούς για να μάθουμε μερικά εξ όσων εκείνοι έχουν προωθήσει πάρα
πολύ; δεν λέγω να μη προσλάβουμε όσα καλά άλλοι λαοί προωθούν. Αλλά γιατί σαν
έθνος πετάμε την προγονική μας κληρονομία; Εκείνο που έχουμε εμείς να δώσουμε
στους άλλους λαούς είναι αφ’ ενός η αρχαία ελληνική γραμματεία ως κοσμική
γνώσις και μόρφωσις, και, το ασυγκρίτως σπουδαιότερο, η Ορθοδοξία, ως ήθος και
ως πίστις, ως πίστις και ως τρόπος ζωής.
Αντί αυτά να τα περιποιούμεθα όσο το δυνατόν περισσότερο, και να τα προβάλλουμε στους άλλους λαούς, πάμε να τα ξεχάσουμε και ν’ αποκοπούμε από τις ρίζες μας. Με αποτέλεσμα να χαθούμε σ’ αυτή την χοάνη, σ’ αυτή την πανσπερμία των άλλων εθνών. Εάν αυτά τα ζούσαμε και τα παρουσιάζαμε, το έθνος μας θα είχε ειδοποιό διαφορά. Θα είχε κάτι σπουδαίο να προσφέρει. Διαφορετικά τι έχει να παρουσιάσει;
“Τα Αγγλικά και τα Γαλλικά των τέκνων σας ας καθυστερήσουν επί τινα έτη. Τα Ελληνικά προηγούνται”.
Αρχιμ.
Επιφανίου Θεοδωροπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου