Τώρα
τα τελευταία χρόνια παρατηρείται κατά γενική ομολογία μια μεγάλη κάμψη μπροστά στο θέμα της ηθικής. Λ, χ. η
οικογένεια, σαν κατ’ οίκον Εκκλησία έχει πάψει να υφίσταται πλέον. Ο αριθμός
των διαζυγίων αυξάνει ανησυχητικά κατ’ έτος. Και η Εκκλησία βρίσκεται μπροστά
σ’ ένα τεράστιο πρόβλημα. Και πολλοί διερωτώνται: Ποιά είναι η στάση της
απέναντι σ’ όλα αυτά;
Η πιο αρνητική που μπορείτε να
φαντασθείτε. Η Εκκλησία Πάντοτε
αντιτάχθηκε στην ανήθικη συμπεριφορά και ποτέ δεν έδειξε ανοχή για την
οποιαδήποτε αμαρτία. Η οικογένεια καταρρέει γιατί υποτιμήθηκε η ηθική. Η
οικογένεια απαιτεί μια ασκητική προσπάθεια,
θέλει ηρωισμό και ο ανήθικος άνθρωπος δεν είναι ικανός για τέτοια
αγωνίσματα. Το διαζύγιο επιτρέπεται μόνο σε περίπτωση μοιχείας, δηλαδή σε
περίπτωση που ο ένας εκ των δύο συζύγων συμπεριφέρεται ανήθικα και προδοτικά,
αλλά σήμερα τα ζευγάρια χωρίζουν με την παραμικρότερη αφορμή και τα διαζύγια
οφείλονται στον εγωισμό, στην αμαρτία και τη φιληδονία του ανθρώπου. Συχνά οι
άνθρωποι δεν σκέπτονται την οικογένειά τους, τα παιδιά τους, αλλά μόνον τις
προσωπικές τους απολαύσεις.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλοί άνθρωποι έχουν δύσκολο χαρακτήρα, ότι συχνά ενώνονται άτομα εντελώς αντίθετα πνευματικά, αλλά αυτά πρέπει να τα σκέπτεται κανείς ενωρίτερα, να έχει επίγνωση για το γεγονός του γάμου, να προετοιμάζεται κατάλληλα και όχι επιπόλαια και να μην βιάζεται να παντρευτεί. Όταν όμως έχει γίνει ο γάμος, και μάλιστα όταν υπάρχουν και παιδιά, τότε πρέπει να φανεί το πνευματικό επίπεδο του καθενός. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος, ώστε να ρυθμιστούν όσο γίνεται καλύτερα οι ανθρώπινες σχέσεις, να δημιουργηθεί αμοιβαία κατανόηση και πνευματικός δεσμός. Αυτό είναι πάντοτε δυνατόν, όταν υπάρχει αμοιβαία καλή θέληση. Ο τελικός σκοπός κάθε χριστιανού είναι να κάνει την οικογένειά του μια κατ’ οίκον Εκκλησία.
γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου