Κύριε, ελευθέρωσέ με από τον εαυτό μου

Σ’ ευλογώ για την αγάπη Σου, Πατέρα των οικτιρμών. Σ’ ευλογώ για το έλεος και τη μακροθυμία Σου. Για την ανεξάντλητη ανοχή Σου, που τη μελετώ στη στάση Σου απέναντί  μου.

          Πως με ανέχεσαι! Πως ανέχεσαι τον κακότροπο, τον τερατώδη εγωισμό μου, ω Απόλυτο Πανάγιο Πνεύμα.

          Ναι! Και σήμερα γεμάτες ήταν οι ώρες μου από εγωισμό. Άξονας της ζωής μου ο προσφιλέστατος εχθρός  μου, ο εαυτός μου.

          Συγχώρεσέ με, Κύριε, γι’ αυτό μου το μόνιμο αμάρτημα. Ελέησέ με.

          Γλίτωσέ με από τον εαυτό μου. Σπάσε το σκληρό κέλυφος μέσα στο οποίο ο εγωισμός έκλεισε την ύπαρξή μου.

          Πόσες φορές και σήμερα δεν επιζήτησα να γίνω το κέντρο του ενδιαφέροντος των άλλων! Τι δεν μηχανεύτηκα, Κύριε, για να προσελκύσω τα βλέμματα, να επισύρω το θαυμασμό, χωρίς μάλιστα να κάνω ειδική προσπάθεια γι’ αυτό. Κι όσες φορές το πέτυχα τι ηδονή δεν εδοκίμασα.

          Συγχώρεσέ με, Κύριε.

          Αντίκρισα, Θεέ μου, και σήμερα ένα σωρό σοβαρά προβλήματα. Είδα τον πόνο στα πρόσωπα των συναδέλφων μου. Κι όμως προσπέρασα ουσιαστικά αδιάφορος. Γιατί πάντα ένα ήταν το κέντρο που μαγνήτιζε το βλέμμα μου: το εγώ  μου. Άξονας αμετακίνητος  γύρω από τον οποίο περιστρέφομαι ασταμάτητα. Σ’ όποιο σημείο κι αν βρέθηκα, τον εαυτό μου κοίταζα. Αέναη μελέτη μου η εγωιστική προβολή  μου.

          Πότε επιτέλους, ω Σταυρωμένη Αγάπη, θα ξεπεράσω αυτό το άθλιο εγώ; Πότε θα μπορέσει η γνήσια, η αληθινή  ύπαρξή  μου να ελευθερωθεί από τα δεσμά του εγωισμού.

          Πότε, ω Ιησού, το θείο παράδειγμά Σου θα με εμπνεύσει κι ο Σταυρός Σου θα μιλήσει αληθινά στην ψυχή  μου;

          Θεέ  μου, Θεέ μου, λύτρωσε με από τον εγωισμό, σώσε με απο τα δεσμά του.

          “ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ”. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ- πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής