ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΧΑΡΤΟΥΜ

 

Οι αιματηρές εμφύλιες συγκρούσεις στο Σουδάν και η συντονισμένη επιχείρηση απεγκλωβισμού από το Χαρτούμ 120 Ελλήνων στάθηκαν η αφορμή να «ανακαλύψουμε» την ύπαρξη μιας μικρής αλλά συμπαγούς ελληνικής κοιλότητας στη μεγάλη και πολύπαθη αφρικανική χώρα. Η ιστορία της ελληνικής κοινότητας στο Σουδάν πάει πολύ μακριά, στο 1821, όταν Έλληνες της Αιγύπτου ακολούθησαν την εκστρατεία του Μωχάμετ Άλυ (του πατέρα του Ιμπραήμ) στα νότια της Αιγύπτου και εγκαταστάθηκαν στην πόλη που αυτός ίδρυσε στις όχθες του Νείλου το 1823, στο Χαρτούμ, βρίσκοντας στην περιοχή το ιδανικό σημείο για την ανάπτυξη των εμπορικών τους δραστηριοτήτων.

          Μέχρι τη δεκαετία του 1970, οι Έλληνες του Σουδάν έφθαναν τους 12.000, με τους περισσοτέρους Έλληνες να εγκαταλείπουν τη χώρα το 1983, όταν επιβλήθηκε η Συρία. Έναν αιώνα πριν, το 1885, όταν η πόλη έπεσε στα χέρια των φανατικών μαχντιστών με γνωστότερο θύμα των σφαγών που ακολούθησαν, τον Βρετανό στρατηγό Γκόρντον, στην πόλη υπήρχε μέχρι και ελληνικό προξενείο με πρόξενο τον Νίκο Λεοντίδη, και οι Έλληνες αμύνθηκαν και έπεσαν ηρωικά υπερασπιζόμενοι την πόλη.

          Ίσως θα έπρεπε να θυμηθούμε τους επτά ηρωικούς Έλληνες που έπεσαν  αιχμάλωτοι στα χέρια των μαχντιστών τους δόθηκε η επιλογή να εξισλαμισθούν, για να σώσουν τη ζωή τους, αλλά αυτοί αρνήθηκαν και αποκεφαλίσθηκαν δημόσια στον περίβολο του ορθοδόξου ναού του Χαρτούμ, όπου αργότερα στήθηκε μνημείο προς τιμήν τους. Γιατί, άραγε, δεν τους θυμηθήκαμε;  Γιατί δεν τους τιμήσαμε;

          «ΖΩΗ», τ. 4379