Η επανάσταση που βαδίζει προς την εξουδετέρωση των ταυτοτήτων La rivoluzione che marcia verso la neutralizzazione delle identità Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση di Marcello Veneziani

La rivoluzione che marcia verso la neutralizzazione delle identità - Marcello Veneziani (www-marcelloveneziani-com.translate.goog)

Unisex κουλτούρα; Είναι χωρίς ιδιότητες

Στη ρίζα της τρανσέξουαλ ιδεολογίας βρίσκεται ο φόβος για αυτό πού είμαστε στη φύση

Ζούμε, σε πλήρη ασυνείδητη σκέψη, μια ριζική επανάσταση που αλλάζει το νόημα και το πεπρωμένο της ανθρωπότητας. Είναι η επανάσταση που βαδίζει προς την εξουδετέρωση των πρωτότυπων ταυτοτήτων και διαφορών, την απομάκρυνση της φύσης, την ακύρωση των δομών, των ρόλων και των σχέσεων πάνω στις οποίες έχει θεμελιωθεί μέχρι τώρα η ανθρωπότητα. Εννοώ την οικογένεια, τα φύλα, την τεκνοποίηση. Οδεύουμε προς μια κοινωνία unisex, όπου η ένωση των φύλων αποτελεί το προοίμιο της απόλυτης παροδικότητάς τους. Τα φύλα δεν είναι δύο, αλλά ένα ή πενήντα δύο. Ανδρόγυνα με μεταλλαγμένες σεξουαλικότητες..

Στην τρέχουσα συζήτηση εστιάζουμε στις επιφανειακές και πολύχρωμες συγκρούσεις μεταξύ ομοφοβίας και ομοφυλοφιλίας, αλλά η συνεχιζόμενη διαδικασία είναι πολύ μεγαλύτερη και μπορεί να συνοψιστεί στη λέξη-κλειδί transgender. Οι μεγαλύτεροι διεθνείς οργανισμοί, όπως ο ΟΗΕ και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, διαποτίζονται από αυτή την ιδεολογία, τα κράτη προωθούν τα αποτελέσματά της και όσοι την αντιτίθενται απομονώνονται και υφίστανται διακρίσεις. Τα μέσα ενημέρωσης και ο νομοθετικός μηχανισμός που ωθεί προς αυτή την κατεύθυνση είναι εντυπωσιακοί: από την εξουδετέρωση πατέρων και μητέρων στη νομική διάταξη που τους ορίζει ως γονείς 1 και 2 μέχρι ομοφυλοφιλικά παραμύθια που διαδίδονται στα νηπιαγωγεία, από τις κυβερνητικές εκστρατείες με στόχο την επανεκπαίδευση του πληθυσμού όχι μόνο για τις λεσβίες και τους ομοφυλόφιλους, αλλά και για τους τρανς (στην Ιταλία αρχιτέκτονας ήταν η τεχνική κυβέρνηση Monti-Fornero) στο «gayization του κόσμου».

Μένω στις υποθέσεις αυτής της διεμφυλικής «ιδεολογίας». Στη ρίζα βρίσκεται αυτό που θα μπορούσαμε να ορίσουμε ως horror fati, το αντίστροφο του amor fati, δηλαδή η απόρριψη, η φρίκη αυτού που είμαστε αρχικά, στη φύση και επομένως η θέληση να αλλάξουμε. Η απόλυτη κυριαρχία του γίγνεσθαι πάνω στο είναι, της επιθυμίας πάνω στη φύση, του υποκειμένου πάνω στην πραγματικότητα. Προθυμία για αυτοδημιουργία και κατάργηση ό,τι προκαλεί καταγωγή και ρίζα, ταυτότητα και διαφορά, γέννηση και οικογένεια. Σκέψη που προέρχεται από μακριά, από τον μύθο των μεταμορφώσεων και του πρωτεϊκού, μετά από τη μαγική Αναγέννηση, με μια ανησυχητική έννοια του homo faber sui ipsius, ή του σιδηρουργού του εαυτού του. Η αβυσσαλέα διαφορά είναι ότι αυτή τη φορά ο δημιουργός δεν είναι η δύναμη της σκέψης ή η αλχημική μαγεία, αλλά η δύναμη της τεχνικής που εφαρμόζεται σε πλανητική κλίμακα.

Η τρέχουσα σκέψη είναι αβοήθητη μπροστά σε αυτές τις διαδικασίες, υποχωρεί, δεν προσπαθεί καν να κατανοήσει τη φιλοσοφική και ανθρωπολογική σημασία αυτής της μετάλλαξης. Σήμερα λείπει ένας διάλογος «πέρα από τη γραμμή» που νά αντανακλά το πέρασμα της γραμμής (που να προβληματίζεται για την υπέρβαση της γραμμής), τη γραμμή ομοιομορφίας/σχετικοποίησης των φύλων. Ωστόσο, θα μπορούσε κανείς να ερμηνεύσει δημιουργικά τον νιτσεϊκό ορισμό του Oltreuomo (Πέρα από τον Άνθρωπο), στον οποίο ο Gianni Vattimo στάθηκε πριν από χρόνια. Θα μπορούσε κανείς να διαβάσει την προφητεία του Νίτσε για τον άνθρωπο σε ένα τρανσέξουαλ κλειδί ως γέφυρα και διέλευση προς την υπέρβαση του ανθρώπου, που μέχρι τώρα προσδιοριζόταν στον Υπεράνθρωπο. Η θέληση για δύναμη τροποποιεί την ύπαρξη και απελευθερώνει από το υπερβολικά ανθρώπινο. Σε ένα καθόλου ανόμοιο κλειδί θα μπορούσε κανείς να διαβάσει τον Προμηθεϊσμό του Μαρξ και του Ένγκελς, η ανθρωπότητα που παίρνει τη μοίρα της στα χέρια της και την τροποποιεί, υποτάσσει την ύπαρξη (το είναι) στην αλλαγή, τήν φύση στην παραγωγή, μέχρι το ακραίο βήμα της αυτοπαραγωγής. Η ισότητα εξελίσσεται σε ομοιομορφία (unisex) και η ελευθερία σε αυτοδιάθεση (εγώ αποφασίζω ποιος είμαι και το φύλο μου). Αλλά και ο καπιταλισμός θα μπορούσε να διαβαστεί υπό αυτό το πρίσμα (με αυτό το κλειδί). Πιθανή συνέπεια, δεν εννοώ απαραίτητη εξέλιξη. Το διεμφυλικό (τρανσέξουαλ) θα ήταν το υπέρτατο προϊόν της διαδικασίας χειραγώγησης της φύσης: ο γενετικά τροποποιημένος άνθρωπος. Σύμφωνα με αυτή την ιδεολογία, ελευθερία σημαίνει πλήρη αυτοδιάθεση, ακόμη και σε σχέση με τη φύση, το φύλο και το πεπρωμένο. Το συμπέρασμα αυτής της ιδεολογίας είναι ότι το τρανσέξουαλ δεν αποφασίζει για τη ζωή σου και δεν απορρίπτει τις αξίες σου. Ζεις όπως θέλεις αλλά άφησε τους άλλους να ζήσουν όπως θέλουν. Αυτή η ιδεολογία – ιογενής, ανεκτική και κομφορμιστική – έχει γίνει το Πνεύμα της εποχής.

Όποιος δεν συμμορφώνεται είναι έξω.

Η βασική εξήγηση αυτής της επανάστασης δεν μου φαίνεται ότι ανάγεται στη Συνωμοσία κάποιων ή στο Σχέδιο άλλων. Αλλά σε κάτι που κυκλοφορεί και συνδέει διαδικασίες, βουλήσεις, νόμους, ιδεολογίες, χειρουργικές επεμβάσεις. Μια αλυσιδωτή αντίδραση, μια αυτόματη διαδικασία. Η τεχνολογία κάνει χρήση των πρακτόρων της ακόμα κι αν νομίζουν ότι τη χρησιμοποιούν. Και αποφασίζει για τη ζωή, αποφασίζει (διατάσσει) την αλλαγή, διακόπτει τη ζωή με τεχνικές αποβολής ή ευθανασίας ή αντίστροφα την τεχνητή συνέχιση ή τη σεξουαλική της μετάλλαξη. Στο τέλος, παραμένει η κυριαρχία της τεχνολογίας πάνω στη ζωή, δηλαδή των αποτελεσμάτων και των μηχανισμών της στη βιολογική και γενετική σφαίρα, στη φύση και τον πολιτισμό. Οι διαδικασίες και οι τάσεις υπερισχύουν των στόχων και των προθέσεων. Ο άνθρωπος αλλάζει και ακυρώνεται, είναι η τεχνική που τον καθορίζει. Και θα είναι η τεχνολογία που μειώνει τον πληθυσμό ασκώντας δημογραφικό έλεγχο, ακόμη και χωρίς εξόντωση, αλλά εξελίσσοντας «προς ένα ενιαίο μοντέλο – όπως ήλπιζε ο Umberto Veronesi – όπου τα αναπαραγωγικά όργανα ατροφούν» και το φύλο θα διαχωρίζεται από την αναπαραγωγή. Μόλις ο πατέρας και η μητέρα θά έχουν χαθεί, τα παιδιά της Τεχνικής θα έρθουν, μεταλλαγμένα σύμφωνα με τις ικανότητες που διαθέτει η τεχνική. Όντας άνθρωπος, γεννημένος από ανθρώπους, είμαι στο πλευρό του ανθρώπου σε σχέση με το τρανς,γεννημένο από την τεχνική μεταμφιεσμένη σε απελευθέρωση. Ο υπεράνθρωπος δεν αφορά την ανθρωπιά μου.

]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]

Stiamo vivendo, in totale incoscienza di pensiero, una rivoluzione radicale che sta cambiando il senso e il destino dell’umanità. È la rivoluzione che marcia verso la neutralizzazione delle identità e delle differenze originarie, la rimozione della natura, la vanificazione degli assetti, i ruoli e i rapporti su cui si è fondata finora l’umanità. Dico la famiglia, i sessi, la procreazione. Stiamo procedendo verso una società unisex, ove l’unificazione dei sessi prelude a un’assoluta transitorietà dei medesimi. I sessi non sono due, ma uno o   cinquantadue. Androgini con sessualità mutanti.
Nel dibattito corrente ci fissiamo sui superficiali e coloriti conflitti tra omofobia e omofilia, ma il processo in corso è ben più grande e si riassume nella parola chiave transgender. Le più grandi agenzie internazionali, come l’ONU e la stessa Unione europea, sono pervase da questa ideologia, gli stati promuovono i suoi esiti e chi si oppone viene isolato e discriminato. È imponente l’apparato mediatico e legislativo che spinge in quella direzione: dalla neutralizzazione di padri e madri nel dispositivo di legge che li definisce genitore 1 e 2  alle fiabe gay diffuse negli asili, dalle campagne governative tese a rieducare la popolazione non solo su lesbiche e gay ma anche di transgender (da noi l’artefice fu il governo tecnico Monti-Fornero) alla “gayzzazione del mondo”.
​Mi soffermo sui presupposti di questa “ideologia” transgender. Alla radice c’è quello che potremmo definire l’horror fati, il rovescio dell’amor fati, cioè il rifiuto, l’orrore di ciò che siamo in origine, in natura e dunque la volontà di cambiare. Dominio assoluto del divenire sull’essere, del desiderio sulla natura, del soggetto sulla realtà. Volontà di autocrearsi e di abolire ciò che evoca origine e radice, identità e differenza, nascita e famiglia. Pensiero che viene da lontano, dalla mito delle metamorfosi e del proteiforme, poi dal Rinascimento magico, in un’accezione inquietante dell’homo faber sui ipsius, ossia fabbro di se stesso. La differenza abissale è che questa volta il demiurgo non è la potenza del pensiero o la magia alchemica, ma è la potenza della tecnica applicata su scala planetaria.

Il pensiero corrente è inerme di fronte a questi processi, si arrende, non prova neanche a comprenderne la portata filosofica e antropologica di questa mutazione. Manca oggi un dialogo “oltre la linea” che rifletta sul passaggio di linea, il solco uniformità/relativizzazione dei sessi. Eppure si potrebbe reinterpretare creativamente la definizione nietzscheana di Oltreuomo, su cui si soffermò anni fa Gianni Vattimo. Si potrebbe leggere in chiave transgender la profezia di Nietzsche dell’uomo come un ponte e un transito verso il superamento dell’uomo, finora identificato nel Superuomo. La volontà di potenza modifica l’essere e libera dall’umano troppo umano. In una chiave non dissimile si potrebbe leggere il prometeismo di Marx e di Engels, l’umanità che prende in mano la sua sorte e la modifica, subordina l’essere al mutamento, la natura alla produzione, fino al gradino estremo della produzione di sé. L’uguaglianza si evolve in uniformità (unisex) e la libertà in autodeterminazione (decido io chi sono e il mio sesso). Ma anche il capitalismo si potrebbe leggere in questa chiave. Una conseguenza possibile, non dico un’evoluzione necessaria. Il transgender sarebbe il prodotto supremo del processo di manipolazione della natura: l’uomo geneticamente modificato. Secondo questa ideologia, libertà vuol dire autodeterminazione totale, anche in ordine alla natura, al sesso e al destino. Il corollario di questa ideologia è che il transessuale non decide della tua vita e non dispone dei tuoi valori; tu vivi come vuoi ma lascia che anche gli altri vivano come vogliono. Questa ideologia – virale, permissiva e conformista – si è fatta Spirito del Tempo.

Chi non si adegua è out.

La spiegazione di fondo di questa rivoluzione non mi pare riconducibile al Complotto degli uni o al Progetto degli altri. Ma a qualcosa che mette in circolo e collega processi, volontà, leggi, ideologie, chirurgie. Una reazione a catena, un processo automatico. La tecnica si serve dei suoi agenti anche se essi credono di servirsi di lei. E decide sulla vita, decreta il mutamento, interrompe una vita con le tecniche abortive o l’eutanasia, o viceversa la sua prosecuzione artificiale o la sua mutazione sessuale. Alla fine resta il dominio della tecnica sulla vita, cioè dei suoi esiti e dei suoi meccanismi sulla sfera biologica e genetica, sulla natura e sulla cultura. Le procedure e i trend vincono sugli scopi e le intenzioni. L’uomo si modifica e si nientifica, è la tecnica a determinarlo. E sarà la tecnica a ridurre la popolazione esercitando il controllo demografico, anche senza sterminio, ma evolvendoci “verso un modello unico – come auspicava Umberto Veronesi – dove gli organi della riproduzione si atrofizzano” e il sesso si separa dalla procreazione. Persi il padre e la madre, verranno i figli della Tecnica, mutanti secondo le facoltà di cui dispone la tecnica. Essendo uomo, nato da uomini, sono dalla parte dell’umano rispetto al trans, nato dalla tecnica travestita da liberazione. Il transumano non riguarda la mia umanità.