Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

«Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω», χ.π.

«…. Η απουσία κατάκρισης αποτελεί το κριτήριο που επιτρέπει στον άνθρωπο να γνωρίζει την αυθεντικότητα των επιλογών του ή την μίζερη καταναγκαστική εφαρμογή κάποιων ηθικών κανόνων, η οποία στοχεύει στην αποφυγή κάποιας μελλοντικής τιμωρίας.

Αν κάποιοι θρησκευόμενοι πληροφορούνταν ότι ο Θεός μέσα στο άπειρο έλεός Του δεν θα επέτρεπε την τιμωρία κανενός, θα ήσαν σίγουροι ότι αδικήθηκαν. Γιατί δήθεν στερήθηκαν κάποιες απολαύσεις. Θα αναρωτιόντουσαν για την αξία της πίστης τους. Είναι τότε που ο φόβος της τιμωρίας αποτελεί το κριτήριο των επιλογών και όχι η πεποίθηση ότι η πίστη συνιστά μια ευλογία για την ύπαρξη, μια κατευθυντήρια δυνατότητα που δεν εμποδίζει την ζωή, αλλά που επιτρέπει την ευχαριστιακή βίωσή της.

Η κατάκριση αποτελεί την προστασία των δειλών. Η προβολή όλων των κακών σε κάποιον άλλο, σ’ έναν αποδιοπομπαίο τράγο, δίνει την δυνατότητα στους άλλους, που δεν τολμούν, να λυτρώνονται από την παρόρμηση να παρανομήσουν. Η κατάκριση συνιστά κατάρα, ευχή θανάτου, και επομένως είναι τραγική ειρωνεία κάποιος να κηρύσσει την αγάπη και ταυτόχρονα να κρίνει το συνάνθρωπό του.

Η κατάκριση είναι μια στάση που δηλώνει την εσωτερική μιζέρια αυτού που την ασκεί. Ένας άνθρωπος που νιώθει την ανεπάρκειά του να πλαισιώνεται από τη χάρη και το έλεος το Θεού δεν μπορεί να στέκεται ανελέητα απέναντι στις αδυναμίες των άλλων.

Η κατάκριση αποτελεί μια μυωπική και επιφανειακή ματιά στις πράξεις των άλλων, καθώς αδυνατεί να ξεχωρίσει το πρόσωπο από την συμπεριφορά, την πράξη από τα αίτια, την επώδυνη στιγμή του παρελθόντος από την έκπληξη του μέλλοντος.

Η κατάκριση είναι μια πράξη ανωριμότητας και ανευθυνότητας, καθώς θεωρεί τον άλλο ως ξεχωριστό από τον κρίνοντα. Δεν συνειδητοποιεί ότι η όποια ανεπάρκεια του κρινόμενου σχετίζεται με την αδυναμία του κρίνοντος να τον συναντήσει ουσιαστικά.

Η κατάκριση είναι εμπόδιο στην πνευματική ανέλιξη, καθώς κρίνοντας τον άλλον ως ανεπαρκή, καθησυχάζεσαι ως προς τη δική σου επάρκεια. Είναι φραγμός στην προσωπική πορεία, γιατί στερεί τη δυνατότητα να κερδίζεις από τα θετικά στοιχεία που ο κάθε άνθρωπος διαθέτει, αν ξέρεις να τα διακρίνεις….»


Από το βιβλίο «Ρωγμές και Αγγίγματα» του Δημήτρη Καραγιάννη, εκδόσεις Αρμός.

χ.π.


3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

εξαιρετικό κείμενο. χ.π. μας είχες λείψει με τις ωραίες επιλογές σου.
συνέχισε έτσι.

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά ωραίο κείμενο. Είχες εξαφανιστεί τον τελευταίο καιρό. Ευτυχώς δεν μας εγκατέλειψες.
Ευχαριστούμε.

Ανώνυμος είπε...

πόσα δεν εχουμε ακουσει για την κατάκριση και όμως συνεχίζουμε....θεωρούμε οτι έχουμε τελειώσει τον αγώνα με τον εαυτό μας και βρίσκουμε χρόνο να ασχοληθούμε και με τους άλλους.Αφυπνιστικό το συγκεκριμενο κείμενο, ευστοχη επιλογη.Ας είναι αφορμή για αλλαγή.