(Εν ολίγοις)
Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ
ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ
Πολλοί όχι μόνον άπιστοι αλλά και
αρκετοί άλλοι που θεωρούν τον εαυτό τους χριστιανό, έχουν μια φοβία να
εφαρμόσουν στη ζωή τους την ευαγγελική εντολή τη αγάπης προς τους εχθρούς τους.
Νομίζουν ότι αυτό είναι ωφέλιμο μόνο για τους εχθρούς. Πιστεύουν δηλ. ότι οι
εχθροί τους θα επωφεληθούν απ’ αυτή την «αδυναμία» τους και θα απαντήσουν στην
αγάπη με μίσος και κακία και τότε θα θριαμβεύσει το κακό.
Πάντως η σκέψη περί «αδυναμίας» του
πιστού και γενικότερα του χριστιανισμού είναι πέρα για πέρα λανθασμένη. Οι
άγιοι κατέχουν μεγάλη δύναμη, σε σημείο που
να μπορούν να κυριαρχούν πάνω
στους ανθρώπους, αλλά πορεύονται προς τον αντίθετο δρόμο. Δηλ. προτιμούν να
υποδουλώνονται στον αδελφό τους και με τον τρόπο αυτό αποκτούν για τον εαυτό
τους τέτοια αγάπη η οποία ουσιαστικά είναι άφθαρτη και αδαμάντινη. Ακολουθώντας
το δρόμο αυτό πετυχαίνουν περιφανή νίκη η οποία μένει «εις τον αιώνα», ενώ η
νίκη που προέρχεται με τη χρήση βίας δεν είναι ποτέ σταθερή και αποτελεί μάλλον
εντροπή προς την ανθρωπότητα παρά καύχημα της.
Σ’ αυτό το δρόμο οφείλουμε να πορευόμαστε τον οποίο
προδρομικά βάδισε ο Ιησούς Χριστός και μας προσκάλεσε νε γίνουμε όμοιοι Του για
να γίνουμε «υιοί του Υψίστου».
π. γ. στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου