Η λέξη ταπείνωση στην Αγγλική γλώσσα
προέρχεται από τη λατινική λέξη humus
που θα πει εύφορη γη. Για μένα ταπείνωση δεν είναι αυτό που συνήθως εννοούμε
σήμερα : δηλ. ο αφελής τρόπος με τον οποίο φανταζόμαστε ότι είμαστε χειρότεροι
όλων και προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλους ότι, αυτοί οι αφύσικοι τρόποι
συμπεριφοράς μας, μαρτυρούν πως ξέρουμε τον εαυτό μας και αυτό που είμαστε. Για
μένα ταπείνωση είναι να είμαστε όπως η γη, το χώμα που πατάμε. Η γη βρίσκεται
πάντα στη θέση της και είμαστε σίγουροι γι’ αυτό. Δεν την υπολογίζουμε, την
πατάμε όλοι μας, ρίχνουμε πάνω της όλα τα άχρηστα, τα σκουπίδια.
Η γη βρίσκεται πάντα εκεί, σιωπηλή,
δέχεται αδιαμαρτύρητα κάθε τι που πατάμε. Και κατά κάποιο τρόπο θαυμαστό
αναδημιουργεί τα σκουπίδια και κάνει από τα άχρηστα ένα καινούργιο πλούτο παρά
την αποσύνθεσή τους. Μεταμορφώνει την αποσύνθεση σε δύναμη ζωής, δίνει νέες
δυνατότητες δημιουργίας. Είναι εκτεθειμένη στον λαμπρό ήλιο και στη βροχή,
έτοιμη να δεχτεί κάθε σπόρο που θα σπείρουμε και ικανή να ανταποδώσει
εκατονταπλάσια από κάθε σπόρο που δέχεται.
Αρχιεπ.
Αντωνίου Μπλούμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου