"Αγαπάς με;"

            Το ερώτημα αυτό που τέθηκε από τον Χριστό στον Πέτρο ισχύει για τον καθένα μας. Πρόκειται για μια ουσιαστική ερώτηση που προσδιορίζει τη σχέση μας με τον Ιησού Χριστό.

Θα τολμούσαμε να πούμε μαζί με τον Πέτρο: « Κύριε, συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε;» Και τούτο γιατί πολύ συχνά η ζωή μας και τα έργα μας αναιρούν μία τέτοια βεβαίωση.

Μπορούμε να ομολογήσουμε ταπεινά ότι δεν έχουμε αυτή την αγάπη; Να πούμε ότι δεν αγαπάμε τον Χριστό; Μια τέτοια όμως ριζική άρνηση δεν είναι σωστή. Διότι ακόμη και στις χειρότερες πτώσεις μας, η ανάμνηση του Σωτήρος Χριστού, η μορφή του, δεν σβήνουν εντελώς από την ψυχή μας. Δεν παύουν να μας προσελκύουν. Είναι πράγματι περίεργη αθλιότητας του, στρέφει με πόθο το κεφάλι προς τη μορφή του Χριστού κυριευμένος από τη νοσταλγία της επικοινωνίας μαζί του.

Μια τέτοια ερώτηση θα μπορούσε και κάθε πιστός ν’ απευθύνει προς τους ποιμένες του: « Μ’ αγαπάς περισσότερο απ’ αυτούς, περισσότερο απ’ ότι με αγαπούν οι πλησίον μου,

 οι άνθρωποι του κόσμου τούτου, που τρέφουν για μένα μια αγάπη φυσική;

«Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε». Πρόκειται για μια τρομερή φράση που μας καταδικάζει. Διότι το να τηρούμε το λόγο του Χριστού σημαίνει : να εφαρμόζουμε τα προστάγματα του. Το πιο φυσικό νόημα της φράσης αυτής θα ήταν: το δείγμα της αυθεντικής αγάπης για το Χριστό είναι μια ζωή σύμφωνη με τον ευαγγελικό νόμο του.

(« ΙΗΣΟΥΣ», Μοναχός της Εκκλησίας της Ανατολής)