Το παρακάτω ποίημα είναι του
Γερμανού Νομπελίστα ποιητή Γκίντερ Γκρας και δημοσιεύτηκε στο τέλος Μαΐου 2012. Το αναδημοσιεύουμε γιατί τολμά να
σκέπτεται και να γράφει διαφορετικά και πέρα από την αποθέωση της στείρας
οικονομίας που ανέδειξε η δική του χώρα. Απευθύνεται στην Ευρώπη και αφορά
όλους όσους προδώσανε το πνεύμα της χώρας μας. Το ποίημα υποστηρίζει την Ελλάδα,
μια χώρα μαρτυρική και πονεμένη, που πρόσφερε ό,τι πολύτιμο κατέχει αυτός ο
κόσμος.
Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές.
Κι Εσύ ( Ευρώπη) μακριά από τη Χώρα( την Ελλάδα) που σου
χάρισε το λίκνο.
Όσα εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες,
τώρα θα καταλυθούν, και θα
εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.
Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μία
χώρα,
κι εσύ, αντί για το
ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.
Καταδικασμένη σε φτώχια η χώρα αυτή, που ο πλούτος της
κοσμεί Μουσεία: η λεία που εσύ φυλάττεις.
Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη χώρα
την ευλογημένη με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκκο κουβαλούσαν τον
Χέλντερλιν.
Ελάχιστα αποδεκτή χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της,
κάποτε,
από
εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.
Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρόγνωμη εξουσία ολοένα
και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.
Σ’ εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη, και σ’
όλη τη χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που εσένα φιλοξένησε.
Όμως, έξω από τη χώρα του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι
όμοιοι του όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν στο δικό τους
θησαυροφυλάκιο.
Πιες επιτέλους, πιες! Κραυγάζουν οι εγκάθετοι των
Επιτρόπων. Όμως ο Σωκράτης, με οργή σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ως επάνω.
Θα καταραστούν εν χορώ ό,τι είναι δικό σου οι θεοί, που
τον Όλυμπό τους η δική σου θέληση ζητάει ν’ απαλλοτριώσει.
Στερημένη από πνεύμα εσύ, θα φθαρείς
χωρίς τη Χώρα που το πνεύμα της, εσένα, Ευρώπη, δημιούργησε.
(περιοδικό « Η Δράση μας», τ. 501)
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου