Το ήθος του Θ. Κολοκοτρώνη

Το ήθος του Κολοκοτρώνη διασώζεται στον ανήθικο κόσμο του πολέμου, όπως αποδεικνύει το ακόλουθο απόσπασμα:

          “ Αφού εγλυτώσαμεν από τον πόλεμον και επιστρέψαμεν εις το χωριό Βαλτέτσι- Μάιος 1821- ηύραμεν τους σκοτωμένους χριστιανούς και δεν εζυγώναμεν από τον φόβον μας, διότι πρώτην φοράν είδαμεν ανθρώπους σκοτωμένους. Ο δε Κολοκοτρώνης δια να μας ενθαρρύνη  εμάζωνε τα κομμάτια του καθενός νεκρού τα εφίλει και έλεγεν εις τους τριγύρω στρατιώτας, ότι αυτοί είναι άγιοι, και ότι θα υπάγουν εις τον παράδεισον ωσάν μάρτυρες και τότε εζυγώσαμεν και τους εθάψαμεν”.

          Αυτό είναι το θεολογικό υπόβαθρο και ήθος του Θ. Κολοκοτρώνη, το οποίο δεν μπορεί να γίνει κατανοητό από τον προκατειλημμένο ερευνητή της ιστορίας, που αγνοεί το απαραίτητο αυτό ερμηνευτικό πλαίσιο.....

          Η οικογένειά του πρόσφερε τουλάχιστον πενήντα μέλη της, ως φόρο αίματος, στον Αγώνα του 1821. Κι όμως, ποτέ δεν προέβη σε αντίποινα, σε ρεβανσισμό ή εκδίκηση. Διαθέτει ως ηγέτης τις βιβλικές αρετές της ιώβειας υπομονής, της αβραμιαίας αρχοντιάς, της δαυιτικής  αυτομεμψίας και της σολομώντιας δικαιοσύνης. Διαθέτει, επίσης, σε υψηλό βαθμό τις αρετές της συγχωρητκότητας και της καταλλαγής, που καλλιεργούν το πνεύμα της προσέγγισης και της ενότητας, αρετές που κατεξοχήν διακρίνουν τους αγίους και τους δικαίους του ορθόδοξου κόσμου.

          Οι αρετές του και κατ’ επέκταση το όλον ήθος του, μας επιτρέπουν τον ακόλουθο ισχυρισμό: όπως ο Καποδίστριας χαρακτηρίσθηκε ορθά ως “ο άγιος της Πολιτικής”, έτσι και ο Κολοκοτρώνης δικαιούται να χαρακτηρισθεί ως “ο άγιος των αγωνιστών του 1821”. Καποδίστριας και Κολοκοτρώνης συνθέτουν τις δύο όψεις του ιδίου ανεκτίμητου νομίσματος της νεώτερης ιστορίας μας......”

        “ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ”, ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2017