Ο πνευματικά νεκρός δε βλέπει τα μεγαλεία του Θεού, δεν ακούει το
λόγο του, δεν κάνει ελεημοσύνες, δεν πατάει στην Εκκλησία, η καρδιά του είναι άδεια.
Αυτούς τους
ανθρώπους ο Κύριος τους ονομάζει νεκρούς. “Άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών
νεκρούς”, είπε στο Ευαγγέλιο ο Κύριος. Και για τον άσωτο που επέστρεψε είπε:
“νεκρός ην και ανέζησε”. Κι ο απόστολος Παύλος λέει: Εσείς που λατρεύατε τα
είδωλα ήσασταν “νεκροί τοις παραπτώμασιν”. Και
η Αποκάλυψη λέει στον αμετανόητο αμαρτωλό: “οίδα σου τα έργα”, γνωρίζω
τα έργα σου, “ότι όνομα έχεις ότι ζεις, και νεκρός ει”, όνομα έχεις ότι ζεις
αλλά είσαι νεκρός”.
Σήμερα επικρατεί
νέκρα. Φέρετρο έχουμε και δεν το λέμε. Νομίζει κανείς πως βαδίζει μέσα σ’ ένα
απέραντο νεκροταφείο με οστά όπως στην πεδιάδα εκείνη που είδε ο Ιεζεκιήλ κι ο
Θεός του είπε να κηρύξει. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ένα ειν’ εκείνο που θ’
αναστήσει τις νεκρές κοινωνίες, ο λόγος του Θεού. Ποίος λόγος; ο προφητικός, ο
ελεγκτικός, που τολμά να πει στον αμαρτωλό: “είσαι ταλαίπωρος και ελεεινός και
πτωχός και τυφλός και γυμνός”.
Είθε ο Κύριος να μας
αναστήσει σε μια νέα πνευματική ζωή με πρόγραμμα το ψαλμικό: “διδάξω ανόμους
τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι” (Ψαλμ. 50, 51).
Μητροπολίτου πρώην
Φλωρίνης ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Καντιώτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου