Αντιαιρετικά, η Εκκλησία δ΄

Οι αιρετικοί έχοντας χάσει την αίσθηση της Εκκλησίας σαν ζωής, την έχουν μετατρέψει σε ιδέες, θεωρίες και συναισθηματισμούς. Προσπαθούν εξωτερικά και νομικά να κατοχυρώσουν τις αλήθειες της πίστεως και γι’ αυτό χρησιμοποιούν την Αγία Γραφή, όπως οι νομικοί τον αστικό κώδικα. Βλέπουν λοιπόν και την Οικουμενική Σύνοδο σαν ένα ανθρώπινο συμβούλιο, γιατί αδυνατούν να δουν και να ζήσουν την παρουσία του Αγίου Πνεύματος που συγκροτεί την Εκκλησία και την οδηγεί εις πάσαν την αλήθειαν.

Καμία από τις προτεσταντικές παραφυάδες, καμία από τις συνεχώς εμφανιζόμενες σύγχρονες αιρέσεις, δεν είναι Εκκλησία. Όλες τους είναι μεταγενέστερα κατασκευασμένα, ανθρώπινες ομάδες που έχουν ίσως θρησκευτικό χαρακτήρα, αλλά δεν έχουν το Άγιο Πνεύμα που ζει στην Εκκλησία. Το πλήθος εξ άλλου αυτών φανερώνει την ανθρώπινη προέλευση τους. Η Εκκλησία δεν έπαυσε ποτέ να υφίσταται. Ο ισχυρισμός πολλών από αυτές, ότι μετά τους Αποστόλους χάθηκε η Εκκλησία και ξαναφανερώθηκε με αυτούς, είναι πολύ αστείος όταν δεν υπήρξε κεφαλή χωρίς σώμα. Ερωτούμε πολλούς από τους αιρετικούς αυτών των τάσεων, όπως και τους χιλιαστές, να μας πληροφορήσουν ποιά είναι η οργανική συνέχεια, ποιος είναι ο οργανικός σύνδεσμος τους με την Αποστολική Εκκλησία, ποιοι είναι οι ποιμένες των Εκκλησιών τους τους προηγούμενους αιώνες και φυσικά δεν πήραμε καμία απάντηση. Μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να τους ονομάσει κανείς θρησκείες, αλλά όχι Εκκλησία.

γ.