Σε μια εποχή που έχουν κορυφωθεί οι αγώνες για τα ανθρώπινα
δικαιώματα φαίνεται λίγο παράδοξο να μιλάμε για δικαιώματα του Θεού. Μα έχει
δικαιώματα ο Θεός, θα πει κανείς; Γιατί όχι. Αλλά τι είδους δικαιώματα απαιτεί
ο Θεός; Γι’ αυτά μιλάει ο Ψαλμωδός της Εκκλησίας μας στον 118ο Ψαλμό. Αναφέρει:
“Οφειλον κατευθυνθείησαν αι οδοί μου του φυλάξασθαι τα δικαιώματά σου”. Γιατί
όμως οι εντολές ονομάζονται “δικαιώματα του Θεού”; Η απάντηση είναι απλή: Ο
Θεός ως δημιουργός του ανθρώπου έχει το δικαίωμα να ζητάει από τον άνθρωπο να
ζει σύμφωνα με τις εντολές Του.
Εκείνο που
εντυπωσιάζει είναι ότι ο Θεός δεν διεκδικεί το δικαίωμά του αυτό. Δεν απαιτεί
δυναστικά την τήρηση του νόμου του. Το προτείνει στον άνθρωπο, τονίζει την αξία
που έχει στη ζωή του και τη σωτηρία του αλλά τον αφήνει ελεύθερο ν’ αποφασίσει
για την εφαρμογή του. Και όταν κάποιες φορές το ζητάει επιτακτικότερα το κάνει
από την επιθυμία του να κερδίσει ο άνθρωπος, κι όχι Αυτός που είναι ανενδεής.
Γι’ αυτό και δέχεται να αδικηθεί, να υβισθεί για οδηγήσει τον άνθρωπο σε συναίσθηση, στην
μετάνοια.
Οπότε όταν λέει ο
ψαλμωδός, μακάρι στο δρόμο της ζωής μου να φυλάξω τα δικαιώματά σου, ουσιαστικά είναι σαν να λέει: Δικό μου
είναι το συμφέρον, όταν τηρώ τις εντολές
σου. Τα δικαιώματα του Θεού είναι στην ουσία τα δικαιώματα του ανθρώπου.
Η ευχή την οποία
διατυπώνει η λέξη “όφειλον” ο ψαλμωδός έχει και κάποια άλλη σημασία. Είναι κάτι
παραπάνω από ευχή. Είναι προσευχή.
Η ευχή και η
προσευχή αυτή πηγάζει από τη συναίσθηση του ψαλμωδού ότι με τις δικές του μόνον δυνάμεις είναι αδύνατο
να φυλάξει τις εντολές του Θεού. Γι’ αυτό και εύχεται να έχει τη συνδρομή του
Θεού στον αγώνα του για την πιστή τήρηση
των εντολών Του.
Τώρα γνωρίζει ότι τα
“διακαιώματα” του Θεού είναι δική του δικαίωση και σωτηρία. Είναι τα δικαιώματά
του, όπως επίσης και ότι αυτή η δικαίωση πραγματοποιήθηκε με τη χάρη του Θεού. Γι’ αυτό και εύχεται και
είναι μακάριος
“ΣΩΤΗΡ” τ. 2201
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου