“Ο Άδης στένων βοά

Στην Παράδοση της Εκκλησίας γίνεται πολύς λόγος για την κάθοδο του  Χριστού στον Άδη με την έννοια ότι εισήλθε μέσα στο κράτος και το βασίλειο του θανάτου. Είναι συνταρακτικά τα τροπάρια που ψάλλονται κατά τον εσπερινό του Πάσχα, τα οποία αρχίζουν με την φράση “Σήμερα ο Άδης στένων βοά”. Παρουσιάζουν, δηλαδή, τον Άδη να φωνάζει με στεναγμό. Μεταξύ των άλλων λέγει ότι κατελύθη η εξουσία του, αφού ο Χριστός ελευθέρωσε όλους αυτούς που κατείχε από από αιώνων, Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια: “Κατεπόθη μου το κράτος ο ποιμήν εσταυρώθη και τον Αδάμ ανέστησεν ώνπερ εβασίλευον εστέρημαι και ους κατέπιον ισχύσας πάντας εξήμεσα εκκένωσε τους τάφους ο σταυρωθείς ουκ ισχύει του θανάτου το κράτος”.

          Πολύ σημαντικός για το σημείο αυτό είναι ο Κατηχητικός λόγος του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που διαβάζεται κατά την θεία Λειτουργία της Κυριακής του Πάσχα. Μεταξύ άλλων λέγεται ότι ο Άδης όταν συνάντησε τον Χριστό “επικράνθη... κατηργήθη...ενεπαίχθη... ενεκρώθη...καθηρέθη....εδεσμεύθη”. Στη συνέχεια λέγεται ότι ο Άδης, μετά τον θάνατο του Χριστού στον Σταυρό, έλαβε θνητό σώμα και βρέθηκε ενώπιον του Θεού, έλαβε γη-χώμα και συνάντησε ουρανό, έλαβε αυτό που έβλεπε, δηλαδή ανθρώπινο  σώμα, ανθρώπινη φύση, και νικήθηκε από από αυτό που δεν έβλεπε, δηλαδή από την θεότητα.

          Την διδασκαλία της Εκκλησίας για την κάθοδο του Χριστού στον Άδη περιέγραψε ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σε ένα τροπάριο του Κανόνος του Πάσχα: “Κατήλθες εν τοις κατωτάτοις της γης και συνέτριψας μοχλούς αιωνίους, κατόχους πεπεδημένων, Χριστέ, και τριήμερος ως εκ κήτους Ιωνάς εξανέστης του τάφου”.

                   Ναυπάκτου ΙΕΡΟΘΕΟΥ, “Οι Δεσποτικές Εορτές”