Με την εμφάνιση των κρουσμάτων
λόγω του λεγομένου κορονοϊού εμφανίσθηκαν μερικοί άλλοι ιοί, όπως ο ιός του
πανικού, ο ιός της φοβίας, των ασθενειών, και θα μπορούσα να προσθέσω ο ιός του
φόβου του θανάτου. Στην ουσία ο φόβος του θανάτου είναι εκείνος που προκαλεί και τον γενικότερο φόβο
και τον πανικό.
Ο άνθρωπος πλάσθηκε για να ζει αιώνια, αλλά η αμαρτία
προξένησε τον θάνατο. Δεν είναι αίτιος του θανάτου ο Θεός, αλλά ο άνθρωπος με
τις ελεύθερες επιλογές του. Από τότε ο θάνατος είναι μια πραγματικότητα που μαστίζει τον άνθρωπο και από εκεί
προκαλείται τόσο ο φόβος του θανάτου, όσο και ο πανικός του θανάτου.
Έτσι, ο θάνατος είναι μια αδήριτη πραγματικότητα, ο
μεγαλύτερος δημοκράτης, που σημαίνει ότι δεν εξαιρεί κανέναν. Οι άνθρωποι
πεθαίνουν σε όλες τις ηλικίες, από βρέφη μέχρι την γεροντική τους ηλικία.
Ελάχιστοι είναι εκείνοι που ξεπερνούν τα
εκατό χρόνια.
Η αιτία του θανάτου είναι πολυποίκιλη, ήτοι από αρρώστιες,
από ποικίλους ιούς, από παθήσεις των διαφόρων οργάνων του σώματος και από
προβλήματα της γεροντική ηλικίας. Οι αρρώστιες ποικίλουν. Οι άνθρωποι νομίζουν
ότι θα ζήσουν αιώνια και, όμως, όσοι ζουν πολλά χρόνια αυξάνεται ο κίνδυνος να
υποφέρουν από ασθένειες της γηράνσεως του εγκεφάλου, όπως η άνοια, αλτσχάιμερ
κ. λ. π.
Έπειτα, καθημερινώς αυξάνονται οι θάνατοι στην άσφαλτο,
δηλαδή από τροχαία ατυχήματα, που ξεπερνούν τους θανάτους από διάφορες
ασθένειες, καθώς επίσης αυξάνονται οι θάνατοι από αυτοκτονίες. Οι πόλεμοι
συνεχίζονται σε όλες τις Ηπείρους με συνέπειες θανάτους, και η πείνα θερίζει.
Επίσης το φοβερότερο από όλα είναι ότι οι άνθρωποι
σκοτώνουν τους συνανθρώπους τους. Τριακόσιες χιλιάδες περίπου έμβρυα
σκοτώνονται από τις εκτρώσεις, που γίνονται με νόμο, σχεδόν μια μεγαλούπολη
κάθε χρόνο, και οι “πολιτισμένοι”
άνθρωποι δεν συγκινούνται, διακατέχονται όμως, από πανικό λόγω του κορονοϊού!
Δεν είναι αυτό μια υποκρισία υψηλής στάθμης;
Πάντως, ο ιός του φόβου του θανάτου είναι αυτό που
δημιουργεί κοινωνικά και πνευματικά προβλήματα, αυτός κάνει τον άνθρωπο
δυστυχισμένο. Τον γεμίζει από πολλούς ψυχολογικούς,υπαρξιακούς και κοινωνικούς
πανικούς, αλλά αυτός ο φόβος του θανάτου είναι το βάθος όλων των εμπαθών
καταστάσεων, όπως της φιλοδοξίας, της φιληδονίας και της φιλαργυρίας.
Βέβαια, πρέπει να λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα σύμφωνα
με όσα ορίζει η Εκκλησία μας,αλλά τελικά πρέπει
να πιστεύουμε στον Θεό και να υπερβαίνουμε τον φόβο του θανάτου.
“ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ” , τ. 283
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου