Οσία Μαρία η Αιγυπτία

Από το περιθώριο της ζωής στην αγιότητα

          Τα συναξάρια των αγίων αποτελούν τα πιο προσφιλή αναγνώσματα πνευματικής οικοδομής στο χώρα της Ορθοδοξίας, γιατί περιγράφουν τον αγώνα  για την πνευματική καταξίωση των πιστών, ανδρών και γυναικών, που έζησαν τις δυσκολίες της ζωής και πέτυχαν να υπερβούν τα ανθρώπινα  μέτρα και να ομοιάσουν με τον Θεό.

          Η Εκκλησία την Ε΄ Κυριακή των Νηστειών προβάλλει και τιμά τη μνήμη μιας γυναίκας, της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, που ξεκίνησε από μια περιθωριακή ζωή, τελειώθηκε στην άσκηση και αγίασε. Πρόκειται για μια ακραία βιογραφική ιστορία οσίας που εορτάζεται προς το τέλος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, “προς διέγερσιν των ραθύμων και αμαρτωλών”. Η οσία Μαρία έζησε το χάος της αμαρτίας και έδωσε δείγματα ειλικρινούς μετανοίας.

          Ο Χριστός πολλές φορές επαναλάμβανε, ότι “οι τελώναι αι πόρναι προάγουσιν ημάς εις την βασιλείαν του Θεού”, και αυτό ξένιζε τους ηθικολόγους Φαρισαίους που σκανδαλίζονταν, γιατί ο Χριστός δεν περιφρονούσε τους αμαρτωλούς.

          Το “προνόμιο” μιας κοινής γυναίκας είναι οι εμπειρίες της ζωής και το βίωμα μιας κόλασης. Διότι μια γυναίκα που που προσφέρει τον εαυτό της και προσποιείται την ερωτική σχέση και την κάνει αντικείμενο χρηματικής συναλλαγής, ζει την πιο μεγάλη τραγωδία της ζωής της.

          Όμως αυτή η τραγική εμπειρία της αλλοτρίωσης του ανθρώπου μπορεί να γίνει αφετηρία για μια καινούργια ζωή. Αυτό ακριβώς συνέβη με την οσία Μαρία την Αιγυπτία, όταν αποφάσισε στα Ιεροσόλυμα την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού ν’ αλλάξει ζωή. Από τότε έθεσε σαν μοναδικό σκοπό της ζωής της τη μετάνοια και έζησε σαράντα επτά χρόνια  ασκητική ζωή στην έρημο του Ιορδάνη.

          Η βυζαντινή αγιογραφία διασώζει μια χαρακτηριστική παράσταση από τη ζωή της Αγίας. Την παριστάνει σκελετωμένη και γυμνή, εξαϋλωμένη πλέον να κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων από τα χέρια του γέροντα Ζωσιμά.

          Η μετάνοια  της ήταν συγκλονιστική και η άσκηση της  υπερέβαλε τον εαυτό της σε σημείο που να αγγίζει τα όρια της υπεράνθρωπης προσπάθειας.

          Η μελέτη της ζωής της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας  μας προκαλεί να δώσουμε σημασία σ’ ένα σοβαρό θέμα της προσωπικής μας ζωής, αυτό της ερωτικής ζωής του ανθρώπου. Αυτή η όψη της ανθρώπινης ζωής είναι σημαντική, γιατί αρνείται τον ατομισμό και οδηγεί τον άνθρωπο σε κοινωνία, σε  μια προσωπική και ουσιαστική σχέση. Εκεί ο άνθρωπος βρίσκει την ολοκλήρωσή του και οδηγείται στην τελείωση και στη χαρά της δημιουργίας.

          Το δυστύχημα είναι, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι υποβιβάζουν την πλευρά αυτής της ζωής σε μια απλή βιολογική ενστικτώδη λειτουργία. Έτσι υποβιβάζεται η ανθρώπινη ζωή και χάνει την ευκαιρία ο άνθρωπος να κρατήσει την αξιοπρέπειά του, γιατί πιάστηκε  στα δίκτυα της λεγόμενης πανσεξουαλικής απελευθέρωσης, με επακόλουθο τα πολλά δεινά και το χάος στο οποίο περιέπεσε.

          Η ζωή της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας μας δίνει την ευκαιρία ν’ ανανήψουμε πνευματικά, που παρασυρμένοι από το πνεύμα της εποχής μας αμαυρώσαμε την εικόνα του Θεού και γίναμε δούλοι της πιο σκληρή τυραννίας.

          Η δύναμη όμως της μετάνοιας  είναι πολύ ισχυρή και έχει την δύναμη ν’ ανασταίνει νεκρούς, να μεταμορφώνει το δούλο της αμαρτίας  σε τέκνο της  ελευθερίας της δόξης του Θεού.

          π. γ. στ.