Θεέ μου,γίνε ο συζητητής που
αναζητώ.
Θεέ μου, η συνομιλία
μαζί σου είναι κάτι απλό. Μα ταυτόχρονα και κάτι
δύσκολο. Ο διάβολος με σένα, το νιώθω,
αποτελεί την πιο ψηλή τέχνη, την πιο βαθιά επιστήμη και την πιο αυθεντική ζωή.
Ω, πως με πιέζει σήμερα η έλλειψη, κάθε αγωγής, κάθε
εκπαίδευσης και προσπάθειας προς την κατεύθυνση αυτή! Νιώθω σαν ανάπηρος. Θεέ
μου, γιατί κανείς δεν μου έμαθε ως τώρα την τέχνη της συνομιλίας μαι σου.
Διέθεσα χρόνια για τη μόρφωσή μου. Μπορώ να συνεννοούμαι μια χαρά με ανθρώπους που γεννήθηκαν σε άλλους τόπους,
εκεί που δεν λιώνουν ποτέ τα χιόνια ή αλλού που ο ήλιος πυρακτώνει τη γη.
Μιλώ άνετα μαζί τους. Μούδωσες τη δυνατότητα να κάνω
μακρές κι ενδιαφέρουσες συζητήσεις μ’
αυτούς ή με άλλους.
Όταν όμως έρχεται η ώρα να μιλήσω μαζί σου, με σένα που
είσαι Πατέρας και Πλάστης μου, τότε με πιάνει μια φρικτή αδυναμία. Μια παράξενη
αμηχανία καταβροχθίζει τις φράσεις μου. Ο διάλογος μαζί σου σβήνει, πεθαίνει
προτού γεννηθεί.
Διαβάζεις, Πάνσοφε, τον πόθο μου για το διάλογο αυτό. Με
τυραννεί η επιθυμία της συζήτησης με Σένα. Ποθώ να μπορώ να Σου μιλώ και συ να
μου αποκρίνεσαι. Να ψιθυρίζεις μέσα μου κι εγώ ν’ ακούω εκστατικός κι
ευτυχισμένος.
Κύριε, πονώ, όταν συλλογίζομαι, ότι με τους φίλους μου και
τους ξένους μπορώ να συζητώ ώρες για σοβαρά ή ανόητα θέματα και με Σένα δεν
καταφέρνω να μιλήσω ούτε πέντε λεπτά, ούτε ένα λεπτό μερικές φορές.
Αρχίζω τη μέρα μου ή την τελειώνω χωρίς τον υπερκόσμιο
διάλογο μαζί σου.
Μην μ’ αφήσεις, Σωτήρα μου, περισσότερο στην κατάσταση
αυτή. Κάνε με μέτοχο του ζωντανού λόγου σου. Χτίσε ανάμεσα στο φτωχό πνεύμα μου
και στο δικό σου, το άπειρο κι αγαθό, τη γέφυρα ενός διαλόγου, που ζητάει η
ύπαρξή μου.
Γίνε ο συζητητής, ο Άλλος, που χρόνια τώρα γυρεύω.
Δημητρίου, Αρχιεπισκόπου πρώην Αμερικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου