ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Τη αγία και μεγάλη Πέμπτη οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι θείοι Πατέρες, αλληλοδιαδόχως εκ τε των θείων Αποστόλων και των ιερών Ευαγγελίων παραδεδώκασιν ημίν τέσσαρα τινα εορτάζειν: τον ιερόν Νιπτήρα, τον μυστικόν Δείπνον-δηλαδή την παράδοσιν των καθ’ ημάς φρικτών Μυστηρίων-, την υπερφυά Προσευχήν και την Προδοσίαν αυτήν.

Νίπτει Μαθητών εσπέρας Θεός πόδας,

Ου πους πατών ην εις Εδέμ δείλης πάλαι.

Διπλούς ο Δείπνος ,Πάσχα γαρ νόμου φέρει,

Και καινόν, Αίμα, Σώμα Δεσπότου.

Προσεύχη, και φόβητρα, θρόμβοι αιμάτων.

Χριστέ, προσώπου, παραιτούμενος δήθεν

θάνατον, εχθρόν εν τούτοις φενακιζων.

Τι δει μαχαιρών, τι ξύλων, λαοπλάνοι.

Προς το θανείν πρόθυμον εις κόσμον λύτρον;

Τη αφάτω σου ευσπλαχνία, Χριστέ ο Θεός, ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.

“Ξενίας δεσποτικής και αθανάτου τραπέζης

εν υπερώω τόπω, ταις υψηλαίς φρεσίν,

πιστοί δεύτε απολαύσωμεν, επαναβεβηκότα Λόγον,

εκ του Λόγου μαθόντες, ον μεγαλύνομεν.

Μυσταγωγών σου, Κύριε, τους μαθητάς, εδίδασκες λέγων. Ω φίλοι, οράτε, μηδείς υμάς χωρήσει μου φόβος. Ει γαρ πάσχω, αλλ’ υπέρ του κόσμου. Μην ουν σκανδαλίζεσθε εν εμοί, ου γαρ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι, και δούναι την ψυχήν μου λύτρον υπέρ του κόσμου. Ει ουν υμείς φίλοι μου έστε, εμέ μιμείσθε. Ο θέλων πρώτος είναι, έστω έσχατος, ο δεσπότης, ως ο διάκονος. Μείνατε εν εμοί, ίνα βότρυν φέρητε, εγώ γαρ είμι της ζωής η άμπελος.

Ο ραπισθείς υπέρ γένους ανθρώπων και μη οργισθείς,

ελευθέρωσον εκ φθοράς την ζωήν ημών, Κύριε, και

σώσον ημάς.

Π.Γ.ΣΤ